EBER IRENE (z domu GEMINDER), urodzona w 1930 r. w Halle (Niemcy). W 1938 r. wraz z rodziną została wypędzona przez niemieckich nazistów i znalazła się w Mielcu, skąd pochodził jej ojciec. Po wyprowadzeniu 9 III 1942 r. ludności żydowskiej z Mielca przez hitlerowców, znalazła się z rodziną w obozie pracy w Dębicy. Udało się jej uciec i powróciła do Mielca, gdzie do końca okupacji hitlerowskiej ukrywano ją. W 1945 r. wyemigrowała do USA. Studiowała na Wyższej Szkole w Claremont (Claremont Graduate School), ucząc się języka chińskiego oraz zapoznając się z historią, kulturą i polityką Chin. Szczególnie interesowała się losem uchodźców żydowskich w Chinach w czasie II wojny światowej. W 1966 r. uzyskała doktorat, a następnie kontynuowała badania na temat tychże żydowskich uchodźców oraz historii i filozofii chińskiej. Napisała i wydała 7 książek, z czego 6 o Chinach., m.in.: Chińskie opowieści (1998), Żydowski biskup i chińska Biblia (1999), Biblia w nowoczesnych Chinach. Wpływ literacki i intelektualny (1999), Chińczycy i Żydzi: spotkania między kulturami (2007) Uzyskała tytuł profesora. W 1980 r. przybyła do Polski i odwiedziła Mielec, by raz jeszcze zobaczyć miejsca, które zadecydowały o jej życiu. Owocem refleksji z tej podróży było napisanie i opublikowanie wspomnień o zagładzie mieleckich Żydów w czasie okupacji hitlerowskiej: The Choince. Poland 1939-1945, New York 2004. Pracowała na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie i Senior Fellow w Harry S. Truman Research Institute. W 2001 r. przekazała do Claremont archiwum historyczne stosunków USA i Chin z czasów poprzedzających II wojnę światową, ponieważ obawiała się, że w Jerozolimie mogą ulec zniszczeniu w czasie palestyńskich akcji terrorystycznych. Po przejściu na emeryturę mieszkała z rodziną w Jerozolimie. Zmarła 10 IV 2019 r.
ECHO DNIA, dziennik wydawany w Kielcach od 1 XII 1971 r. Początkowo swym zasięgiem obejmował województwo kieleckie. W latach 90. stał się dziennikiem także dla północnej części województwa małopolskiego i województwa podkarpackiego (ECHO DNIA PODKARPACIA) oraz zachodniej części województwa lubelskiego, a redakcja terenowa w Mielcu funkcjonowała od maja 1998 r. przez kilka lat.
EDMA ART, agencja reklamy. Powstała w czerwcu 1996 r. Jej założycielem i właścicielem jest Edward Małek (inicjator szeregu nowatorskich przedsięwzięć w Mielcu, m.in. bezpłatnego dwutygodnika reklamowego „Profit” i Radia HIT FM). Firma specjalizuje się w projektowaniu i wykonawstwie tablic reklamowych z planami miast (w Mielcu, Kolbuszowej, Dębicy, Stalowej Woli, Przemyślu i Tomaszowie Lubelskim), dużych tablic reklamowych o różnej tematyce, znaków firmowych, banerów, oklejaniu reklamowym pojazdów, folderów, kalendarzy, proporczyków i okolicznościowych odznak. Współpracuje z prasą, radiem i telewizją na terenie Polski południowo-wschodniej w zakresie szeroko pojętej reklamy i promocji. Jest organizatorem szeregu koncertów w Mielcu i w innych miastach na terenie kraju. Zakończyła działalność w Mielcu.
EKOBUD S.C. STANISŁAW I MARZANNA TURKOT MPORT-EXPORT, firma założona w 2008 r. Zajmuje się kompleksową sprzedażą materiałów budowlanych oraz usługami związanymi z obsługą inwestycji (projektowanie, wykonawstwo z dostawą materiałów). Jest przedstawicielem firmy Hufgard Optolith Bauprodukte Polska – producenta wysokiej jakości farb, tynków i zapraw budowlanych. Uczestniczyła w realizacji wielu inwestycji na terenie Mielca , m.in. modernizacji stadionu miejskiego, rewitalizacji osiedla Lotników, budowie pływalni rekreacyjnej MOSiR, rozbudowie zespołu basenów przy ul. L. Solskiego, budowie Inkubatora Przedsiębiorczości IN-MARR i budowie budynków mieszkalnych. Wspiera m.in. mieleckie kluby sportowe i Dom Dziecka w Skopaniu.
EKOTERM TST TURKOT S.J., firma założona w 1996 r. przez Tadeusza, Stanisława i Tomasza Turkotów. Początkowo zajmowała się branżą gazowniczą, a następnie handlem m.in. materiałami budowlanymi, wyposażeniem łazienek, stolarką budowlaną, systemami dociepleń i chemią budowlaną. Współpracuje z wieloma renomowanymi firmami zagranicznymi, m.in. z Włoch, Szwajcarii, Niemiec, Hiszpanii.
Spalona synagoga w Mielcu
EKSTERMINACJA LUDNOŚCI ŻYDOWSKIEJ W CZASIE II WOJNY ŚWIATOWEJ, działalność hitlerowskiego okupanta zmierzająca do całkowitego wytępienia (zagłady) ludności żydowskiej. Pierwszym aktem ludobójstwa (i prawdopodobnie pierwszym na taką skalę w podbijanej przez Niemców Polsce) było rozstrzelanie i spalenie kilkudziesięciu Żydów w bożnicy, łaźni i rzeźni 13 IX 1939 r., w przeddzień święta żydowskiego. 26 X wprowadzono nakaz pracy dla mężczyzn, a 23 XI nakaz noszenia opasek z gwiazdą Dawida. Przy końcu 1939 r., na podstawie rozporządzenia szefa Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy z 28 XI 1939 r., utworzono Judenrat (zarząd gminy żydowskiej). W latach 1940-1941 zdarzały się pojedyncze przypadki zastrzelenia Żydów bez jakichkolwiek powodów, w czym celował gestapowiec Rudolf Zimmermann. Na początku 1942 r. centralne władze III Rzeszy podjęły decyzję o radykalnym rozwiązaniu kwestii żydowskiej na podbitych terenach; zdolni do pracy Żydzi mieli być skoszarowani w obozach pracy, a pozostała ludność żydowska wymordowana. Pierwszym miastem, w którym zrealizowano plan całkowitego usunięcia Żydów, był Mielec, prawdopodobnie ze względu na miejscowe uwarunkowania (mieszkania dla kadry i pracowników fabryki samolotów oraz dla osadników niemieckich). W pierwszych dniach marca Niemcy zaproponowali mieleckiemu Judenratowi odstąpienie od wysiedlenia w zamian za wysoką kontrybucję. Żądany okup dostarczono 8 marca, ale mimo to wczesnym rankiem 9 marca rozpoczęto akcję usunięcia ludności żydowskiej z Mielca. Wszystkich, którzy dobrowolnie zgłosili się lub zostali zmuszeni, zebrano na Rynku i dokonano pierwszej selekcji. Mężczyzn zdolnych do ciężkiej pracy skierowano do obozów pracy w Pustkowie i miejscowej Cyrance. Pozostałych poprowadzono ulicami Piłsudskistrasse (dziś A. Mickiewicza) i Tarnobrzegerstrasse (H. Sienkiewicza) w kierunku Berdechowa. Już po drodze mordowano osoby, które nie mogły iść, próbowały uciekać lub prosiły o litość. Ciała zamordowanych wrzucano na wóz konny jadący za kolumną. Na terenie Berdechowa osoby najstarsze, kalekie i słabe umieszczono w baraku, a pozostałych w hangarach na lotnisku. Więźniów berdechowskiego baraku (kilkaset osób) rozstrzelano za piaszczystym wzgórzem na terenie Borku. Więźniów w hangarach trzymano 4 doby bez dostaw żywności (były pojedyncze przypadki podawania żywności przez miejscową ludność w pierwszym dniu, ale później surowo zabroniono jakichkolwiek kontaktów), a następnie wywieziono pociągami do obozów w Bełzie, Białej Podlaskiej, Dubience, Krasnymstawie, Międzyrzeczu, Parczewie i Włodawie, skąd już nie wrócili do Mielca. Należy jednak dodać, że pewna grupa Żydów sprawniejszych i nieufnych w ustalenia z Niemcami zdołała ukryć się przed 8 marca u znajomych mielczan i następnie zbiec z Mielca. Były też przypadki przechowywania Żydów w Mielcu i okolicznych miejscowościach przez cały czas okupacji hitlerowskiej. (Poświadczyli to sami uratowani po II wojnie światowej.) Zdecydowana większość Żydów pracujących w obozach pracy została zamordowana na miejscu lub w czasie ewakuacji w 1944 r., kiedy zbliżał się front. Część (około 100 osób) przeżyła obozy pracy i została uwolniona z rąk niemieckich w 1945 r. Ogółem z około 5,5 tys. mieszkańców Mielca narodowości żydowskiej II wojnę światową przeżyło (wg mieleckiego badacza historii Żydów – Stanisława Wanatowicza) niewiele ponad 300 osób. Wszystkie miejsca martyrologii ludności żydowskiej w Mielcu zostały trwale upamiętnione, o czym szerzej w oddzielnych hasłach.
EKSTREMALNA DROGA KRZYŻOWA, forma indywidualnego nabożeństwa Drogi Krzyżowej oraz pielgrzymki związanej z rozważaniami nad męczeństwem, śmiercią i zmartwychwstaniem Pana Jezusa Chrystusa. Ekstremalna, bo odbywa się pieszo, w nocy, na trasie około 40 km, bez rozmów i przy każdych warunkach atmosferycznych, w okresie Wielkiego Postu. Metą jest wybrane w danym roku miejsce kultu religijnego. Pomysłodawcą EDK był ksiądz Jacek Stryczek, przy wsparciu duszpasterstwa „Męska Strona Rzeczywistości”. W 2009 r. odbyła się pierwsza tego typu nocna pielgrzymka na trasie Kraków – Kalwaria Zebrzydowska. Z biegiem lat EDK rozpowszechniła się na cały kraj, a papież Franciszek udzielił jej błogosławieństwa. W każdym roku ma swoją myśl przewodnią, np. w 2010 r. – „Zło dobrem zwyciężaj”, 2012 r. – „Ideały i poświęcenie”, a w 2018 r. – „Droga Pięknego Życia”. Pierwsza Mielecka EDK odbyła się w 2015 r., a jej inicjatorem był Tomasz Bucki – lektor w parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Odbyła się na trasie Mielec – Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Pilznie. Odtąd co roku organizowana jest w Mielcu, a w związku z rosnącą ilością uczestników wytyczane są różne trasy.
ELDAN D. DZIURA, E. BURKIEWICZ Sp. J., firma działająca od 1998 r. Produkuje odzież dla pracowników służby zdrowia, m.in. odzież lekarską, ciążową, zawodową; fartuchy medyczne, obuwie medyczne, ubrania dla pracowników pogotowia ratunkowego. Zezwolenie na działalność gospodarczą w SSE EURO-PARK MIELEC otrzymała 14 IX 2005 r. Środowisko, do którego kierowana jest produkcja, wymaga zachowania szczególnych uwarunkowań i jakości wyrobów. Rozwijająca się mielecka firma spełnia te wymagania, m.in. wdrożyła system zarządzania jakością zgodny z ISO 9000:2001, a następnie uzyskała certyfikat ISO 9001:2008. Konsekwentnie promuje się, uczestnicząc w branżowych targach w kraju i poza jego granicami, m.in. w międzynarodowych targach stomatologicznych CEDE w Łodzi i później w Poznaniu, Krakdent w Krakowie, Dental we Lwowie, International Dental Show w Kolonii (Niemcy) i Pragodent w Pradze (Czechy).
ELDOMEX S.C., firma założona w 1991 r. przez braci – Andrzeja i Władysława Krempów. Początkowo posiadała nazwę ELDOM i naprawiała sprzęt AGD oraz handlowała częściami zamiennymi. Od roku 1993 uruchomiła produkcję uszczelek magnetycznych i zamrażalników do lodówek. W 1998 r. zaczęła produkować chłodziarki samochodowe o niekonwencjonalnym sposobie chłodzenia i grzania, wykorzystując tzw. zjawisko termoelektryczności (dotychczas w Polsce niestosowane). Za ten wyrób uzyskała główną nagrodę na VII Mieleckich Targach Wielobranżowych. Firma otrzymała także dyplom Ministra Handlu Wielkiej Brytanii za tę proekologiczną chłodziarkę i aktywny udział w Programie „Czysty Biznes”. Produkcja prowadzona jest w mieleckim Inkubatorze Przedsiębiorczości IN-MARR, a ponadto firma posiada na terenie miasta sklepy z warsztatami usługowymi.
ELECTRO – CITY CAR, pierwszy polski samochód o napędzie elektrycznym. Prototyp zbudowano w WSK „PZL-Mielec” w 1975 r., wykorzystując doświadczenia zdobyte przy produkcji „Melexa”. Z przyczyn obiektywnych nie podjęto produkcji.
ELEKTROCIEPŁOWNIA „PZL – MIELEC”, główne źródło ogrzewania miasta w porze grzewczej (październik – kwiecień). Dynamiczny rozwój WSK i miasta wpłynął na podjęcie decyzji w 1955 r. o budowie dużej miejscowej elektrociepłowni. Dokumentacja projektowa powstała w latach 1956-1958, a budowę obiektów, usytuowanych w bezpośrednim sąsiedztwie WSK (od strony miasta), rozpoczęto w 1958 r. Głównymi wykonawcami były firmy „Elektromontaż Południe” z Katowic i „Mostostal” z Zabrza. Eksploatację urządzeń dostarczających energię cieplną do WSK rozpoczęto 9 XI 1962 r. W drugim etapie uruchomiono energetyczne turbiny parowe (radzieckie AP-6 i AR-4) wytwarzające energię elektryczną dla potrzeb WSK. W kolejnych latach 60. wybudowano ciepłociąg WSK – miasto i od 1969 r. rozpoczęto ogrzewanie bloków mieszkalnych tzw. Osiedla (do 1957 r. Osiedla Fabrycznego WSK). Dalszy rozwój WSK i miasta spowodował, że w latach 70. rozpoczęto budowę nowej elektrociepłowni z kotłami polskimi W-25, wykonanymi w Sędziszowie i Raciborzu. Stopniowe włączanie obiektu do eksploatacji odbyło się w trzech terminach: 6 XI 1981 r., 7 XI 1984 r. i 10 I 1985 r. Ogrzewaniem objęto inne osiedla w Mielcu. W pierwszym okresie działalności (do 1991 r.) Elektrociepłownia była jednostką organizacyjną WSK, jako wydział w Pionie Głównego Energetyka. W latach 1991-1993 stanowiła samodzielny zakład w ramach holdingu WSK, a od 1993 r. jest Spółką z o.o. Usamodzielnienie wpłynęło pozytywnie na dalszy jej rozwój. Podjęto szereg decyzji i prac mających na celu zminimalizowanie negatywnego oddziaływania urządzeń na środowisko. M.in. zdecydowano się na zakup droższego paliwa węglowego o wysokiej wartości opałowej, przeprowadzono remonty i inwestycje, wprowadzono ulepszenia techniczne i monitorowanie zanieczyszczeń. Działania te przyniosły znaczące efekty i doprowadziły do skreślenia mieleckiej elektrociepłowni z listy zakładów szczególnie uciążliwych dla środowiska naturalnego. Posiada: 4 kotły parowe OR64 (moc cieplna 118 MWt), 4 kotły wodne WR25 (moc cieplna 116 MWt, 2 turbiny parowe: kondensacyjno-upustową o mocy 6 Mwe i przeciwprężną o mocy 4 Mwe. 9 X 2000 r. otrzymała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE EURO-PARK MIELEC. *W latach 1962-1991 Elektrociepłownią kierowali: Henryk Pisula, Zenon Brodziak, Stanisław Zalewski, Ludwik Niegowski, Józef Krużel, Aleksander Butryn, Marian Łagudza, Jan Wąsowski i Stanisław Sołtys, który w latach 1991-1993 był dyrektorem Zakładu, a od 1993 r. jest prezesem Spółki z o.o. *Siedziba: obiekty w południowej części SSE. Adres: ul. Wojska Polskiego 3. W 2001 r. większość udziałów Spółki (85,37 %) nabyła firma EETEK Ltd reprezentująca fundusz inwestycyjny DEXIA-FondElec Energy Efficency and Emissions Reduction Found L.P. W latach 2002-2004 przeprowadzono szereg ważnych inwestycji. Uruchomiono trzeci turbozespół parowy (moc 20,44 MW) z chłodnią wentylatorową i układami wyprowadzania mocy cieplnej i elektrycznej, a także zmodernizowano pozostałe urządzenia wytwórcze, m.in. poprzez zastosowanie układów automatyki i wprowadzenie monitoringu procesów produkcji. W latach 2010-2011 oddano do eksploatacji dwa układy kogeneracyjne w postaci silników spalinowych tłokowych zasilanych gazem ziemnym wysokometanowym GZ-50 z sieci średnioprężnej, co zmniejszyło zużycie węgla i obniżyło wskaźnik emisji CO2 na jednostkę wyprodukowanej energii. Od VI 2011 r. większościowym udziałowcem EC stała się węgierska spółka E-Star Polska Sp. z o.o., która wykupiła udziały firmy EETEK Ltd. W rezultacie przeprowadzonych inwestycji mielecka Elektrociepłownia dysponowała w 2012 r. dwoma obiektami energetycznymi: obiektem Elektrociepłowni „EC“ (3 kotły parowe typu OR-64 i 3 turbozespoły) i obiektem Ciepłowni „C-II“ (2 kotły wodne typu WR-25), połączonymi magistralą ciepłowniczą i elektryczną. Łączna zainstalowana moc cieplna wynosi 177,7 MWt, łączna zainstalowana moc elektryczna – 38,87 MWe, a łączna osiągalna moc elektryczna – 32,87 MWe. Dostarczała energię elektryczną (poprzez firmę dystrybucyjną Euro-Energetyka Sp. z o.o.) dla odbiorców w SSE „EURO-PARK” MIELEC i innych odbiorców zewnętrznych, a także ciepło dla odbiorców z sieci MPEC Mielec, odbiorców z obszaru SSE „EURO-PARK” Mielec i Mieleckiego Parku Przemysłowego oraz gospodarstw ogrodniczych. Ponadto wykonywała usługi związane z eksploatacją węzłów cieplnych i instalacji centralnego ogrzewania oraz usługi laboratoryjne. W listopadzie 2014 r. oddano do eksploatacji nową instalację redukującą emisję pyłu do atmosfery.
ELEKTROMONTAŻ RZESZÓW SA GRUPA ROBÓT W MIELCU; firma produkcyjno-montażowa branży elektrycznej, jedna z największych tego typu w Polsce. Rozpoczęła działalność w 1968 r. jako Rzeszowskie Przedsiębiorstwo Instalacji Budowlanych i wykonywała roboty elektryczne i sanitarne, w tym również na terenie Mielca. Połączenie tych dwóch specjalności tworzyło wiele problemów, toteż w 1971 r. firmę przekształcono w Rzeszowskie Przedsiębiorstwo Robót Elektrycznych (RPRE). W dynamicznie rozwijających się miastach województwa, m.in. Mielcu powołano jednostki organizacyjne – KGR (Kierownictwo Grupy Robót). Zasięgiem działalności objęto południowo-wschodnie tereny Polski i wykonywano instalacje elektryczne dla budownictwa. W 1982 r. przyjęto nazwę Elektromontaż i dokonano wielu zmian w organizacji. Wiosną 1991 r. przekształcono firmę z przedsiębiorstwa państwowego w spółkę akcyjną Elektromontaż Rzeszów SA o całkowicie prywatnym kapitale i 26 VI 1991 r. dokonano rejestracji w Sądzie Rejonowym w Rzeszowie – V Wydział Gospodarczy. W grudniu 1996 r. uzyskano certyfikat jakości potwierdzający, że firma pracuje zgodnie z normą PN-ISO 9001:1996 w zakresie projektowania, produkcji, instalowania i serwisu urządzeń i instalacji elektrycznych, linii elektroenergetycznych i telekomunikacyjnych, a we wrześniu 1998 r. uzyskano certyfikat Systemu Zarządzania Środowiskowego ISO 14001. Na liście ważniejszych obiektów w Mielcu, w których budowie uczestniczył rzeszowski Elektromontaż, są m.in. budynki mieszkalne przy ulicach A. Kocjana i ks. P. Skargi, Kirchoff, Krono-Wood, Melnox i Kamax. Aktualnie mielecka jednostka Elektromontażu – KGR Zespół Budów ma siedzibę przy ul. J. Korczaka.
Kierownicy: …, Eugeniusz Andrusiewicz (1997-2021), …
ELEKTROWNIA WIATROWA TYPU HSW 250T, pierwsza w powiecie mieleckim elektrownia wykorzystująca siłę wiatru do produkcji energii elektrycznej zbudowana w 2006 r. w rejonie ul. J. Korczaka przez Stanisława Kołca – właściciela firmy Kol-Max. Ma wysokość ponad 30 m, promień obrotu 3 śmigieł wynosi około 14 m. Dla bieżącego monitorowania siły wiatru właściciel elektrowni zbudował w jej pobliżu stację meteo. Rozpoczęła pracę 26 IX 2006 r.
ELEKTROWNIA ZYGMUNTA RYMANOWSKIEGO, pierwsza w dziejach Mielca elektrownia zasilająca miasto w energię elektryczną. Zbudował ją na swojej posesji przy ul. T. Kościuszki (obok willi „Irena”) rodowity mielczanin Zygmunt Rymanowski. Pierwszą instytucją publiczną, w której zabłysło światło elektryczne, była Szkoła Męska przy ul. T. Kościuszki. Stało się to 14 I 1924 r. w czasie konferencji powizytacyjnej prowadzonej przez inspektora szkolnego Waleriana Gajewskiego. W kolejnych miesiącach doprowadzono energię elektryczną do innych ważnych miejsc w mieście, m.in. do kancelarii gminnej i kina przy ul. T. Kościuszki, a na początku jesieni 1925 r. oświetlono główne ulice miasta. W latach 30., w związku z wciąż zwiększającym się zapotrzebowaniem na energię elektryczną, Z. Rymanowski zakupił nowe urządzenia do wytwarzania prądui zwiększył moc elektrowni. Ilość podłączeń rosła szybko i w połowie lat 30. znów moc elektrowni okazała się niewystarczająca. Należy nadmienić, że po śmierci Z. Rymanowskiego (1935 r.) elektrownią zarządzali jego żona Stefania i syn Eugeniusz, a od strony fachowej Jan Muż, inżynier elektryk z Krakowa, sprowadzony do Mielca przez E. Rymanowskiego. W 1938 r., w związku z budową Wytwórni Płatowców na terenie Cyranki i koniecznym podłączeniem linii wysokiego napięcia z Mościsk k/Tarnowa do Mielca, elektrownia Rymanowskich została przejęta przez Okręgowy Zakład Energetyczny w Tarnowie i wyłączona z użytkowania.
E-MIELEC24.PL, portal założony przez Mariusza Mazura 10 XI 2013 r. W lutym 2014 r. został wpisany do Rejestru Wydawnictw i Czasopism jako dziennik internetowy pod nazwą „Bieżące Informacje Regionalne”. Jest prowadzony przez Huberta Mazura (redaktor naczelny) i Mariusza Mazura, we współpracy z mieleckim fotoreporterem Romanem Trojnackim. Głównym celem portalu jest propagowanie nieznanych dotąd epizodów z historii Mielca i okolic. M.in. organizuje poszukiwania zestrzelonych samolotów w czasie II wojny światowej. W tym zakresie współpracuje z instytucjami muzealnymi, m.in. z Parkiem Historycznym w Bliźnie i Muzeum Lotniczym w Krakowie oraz PSP „Ocalić od Zapomnienia” i naukowcami. Działy: Miasto i region, Na sygnale, Muzyka, Kultura, Historycznie, Sport.
EMIGRACJA ZAROBKOWA, wyjazdy mielczan celach zarobkowych zdarzały się do 1880 r. rzadko. Pierwsza wielka fala emigracji, głównie do Ameryki Północnej, popłynęła w ostatnim dwudziestoleciu XIX w. Nie brakowało też chętnych do pracy w zachodnich państwach europejskich, zwłaszcza w Niemczech i Francji. Porównanie ilości emigrantów z różnych powiatów w Galicji wskazywało, że Mielec i okolice należały do najaktywniejszych. Zmuszała ich do tego bieda, ale wyjeżdżali też bogatsi w celu pomnożenia majątków, poznania świata i nowości technicznych. Spora część tych osób powracała, zakładała firmy, budowała domy i zabudowania gospodarcze w nowym stylu, wprowadzała podpatrzone nowinki techniczne. Jednak już wtedy niemało mielczan pozostawało na stałe na obczyźnie. Często ściągano potem do siebie rodzinę i znajomych, tworząc nawet kilkudziesięcioosobowe grupy i pomagając sobie wzajemnie. Zdarzało się też, choć rzadko, że nowy kraj zamieszkania tak bardzo odurzył emigranta, iż ten odcinał się zupełnie od rodziny i zakładał nową. Do wybuchu I wojny światowej natężenie emigracji zarobkowej utrzymywało się na podobnym poziomie. W czasie I wojny światowej mielczanie wcieleni do wojska walczyli na różnych frontach w Europie, ale po zakończeniu wojny tylko nieliczni zdecydowali się pozostać na zachodzie Europy. Nowa fala emigracji, spowodowana powojenną biedą i chęcią polepszenia sobie bytu, powstała w latach 20. XX w. i trwała aż do 1937 r., kiedy to w związku z budową fabryki samolotów na terenie Cyranki powstało duże zapotrzebowanie na miejscową siłę roboczą. W tym okresie, oprócz tradycyjnych wyjazdów do Ameryki Północnej i zachodniej Europy, niemała grupa wyemigrowała do Brazylii i Argentyny. Zawierucha wojenna 1939-1945 rozrzuciła kilkuset mielczan po różnych zakątkach Europy. Nie wszyscy ocaleni z wojny, z różnych przyczyn (o czym mowa w innych hasłach), powrócili do rodzinnego domu i zamieszkali na stałe w zachodnich państwach Europy (Francja, Anglia). Rygorystyczne przepisy w sprawie wyjazdów zagranicznych niemal całkowicie zlikwidowały emigrację zarobkową aż do końca lat 60. XX w. Rozwój produkcji eksportowej mieleckiej WSK na nowo otworzył możliwości wyjazdów do różnych krajów świata. Niemałą grupę mielczan zatrzymało w różnych krajach ogłoszenie stanu wojennego w Polsce 13 XII 1981 r. i wtedy wielu zdecydowało się pozostać tam na stałe (głównie w USA i Kanadzie). Lata 80. zapisały się w historii mieleckiej emigracji zupełnie nowymi jej formami. Z roku na rok zdarzało się coraz częściej, że uczestnicy wycieczek zagranicznych nie wracali do Mielca i prosili o azyl. Zwolennicy legalnego opuszczenia kraju wystawali w długich kolejkach do konsulatów państw zachodnich i wcześniej czy później wyjeżdżali na „wycieczki”, a w praktyce na zarobek. Także i z tej wielkiej fali emigracji kilkuset mielczan pozostało na stałe za granicami, m.in. w USA (główne skupisko w Chicago) i Kanadzie (okolice Toronto), Australii (Adelajda, Sydney). Intensywna emigracja utrzymała się w latach 90. Zmalała nieco ilość osób wyjeżdżających do USA i Kanady, ale za to zdecydowanie wzrosła do Francji, Włoch, Niemiec, Austrii, Belgii oraz ostatnio do Grecji i Hiszpanii. Także i z tej fali emigracyjnej wielu mielczan pozostało na stałe na obczyźnie, a najpopularniejszą przystanią stał się Madryt. Należy jednak zauważyć, że zdecydowana większość powracała do rodzin w Mielcu i angażowała zarobione pieniądze w działalność gospodarczą, budownictwo i poprawę poziomu życia. Jest to jeden z ważniejszych czynników pozwalających przeżyć mielczanom w okresie tragicznego dla miasta upadku WSK i wielu państwowych firm po transformacji ustrojowej państwa, zapoczątkowanej w 1989 r. W pierwszych latach XXI w. nadal głównym kierunkiem emigracji pozostawały Hiszpania, Włochy i Grecja. Po wejściu Polski do Unii Europejskiej (2004 r.) wyraźnie zmieniły się preferencje mieleckich emigrantów zarobkowych, a najczęstszym celem stały się Wyspy Brytyjskie. Nadal chętnie wyjeżdżano na okresowe prace do Hiszpanii i Włoch oraz rzadziej do Ameryki Północnej (USA, Kanada) i Skandynawii. Z powodu wyjścia Wielkiej Brytanii ze struktur Unii Europejskiej wielu Polaków mieszkających na Wyspach zintensyfikowało starania o obywatelstwo brytyjskie, ale też niemały procent tej populacji postanowił powrócić do Polski.
EMISARIUSZ DUCHA ŚWIĘTEGO, pismo Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży przy Parafii Ducha Świętego w Mielcu wydawane w latach 90. (XX w.)
EMPIS (PRZEDSIĘBIORSTWO INSTALACJI SANITARNYCH „EMPIS” SP. Z O.O. W MIELCU), wywodzi się od Przedsiębiorstwa Instalacji Sanitarnych i Elektrycznych w Rzeszowie, które zostało powołane przez Rzeszowskie Zjednoczenie Budownictwa 1 I 1963 r. Pionierami tej firmy byli Ryszard Jasiński – dyrektor naczelny i późniejszy wiceminister budownictwa oraz pochodzący z podmieleckiego Kiełkowa Franciszek Pomana – zastępca dyrektora. Zasięg robót instalacyjnych i elektrycznych tej firmy obejmował tereny Polski południowo-wschodniej. Ze względu na rozległy teren działalności przedsiębiorstwo kilkakrotnie przekształcano i dzielono. W rezultacie zmian powstały dwie firmy: Rzeszowskie Przedsiębiorstwo Instalacji Elektrycznych i Rzeszowskie Przedsiębiorstwo Instalacji Sanitarnych, posiadające 16 oddziałów – Kierownictw Grup Robót (KGR). Wykonywano wewnętrzne instalacje, w szczególności dla budownictwa mieszkaniowego i towarzyszącego. KGR Mielec obsługiwało teren Mielca, Dębicy i Kolbuszowej oraz przyległe gminy. W latach 70. i 80. XX w. (największy rozwój budownictwa mieszkaniowego), jako podwykonawca Mieleckiego Przedsiębiorstwa Budowlanego, wykonywał rocznie instalacje sanitarne w około 800 mieszkaniach. Realizowano też większe inwestycje, m.in. Szpitale Rejonowe w Mielcu i Dębicy. W czasie przekształceń ustrojowych zmalała liczba inwestycji, co w 1994 r. zmusiło kierownictwo mieleckiego KGR do zmniejszenia załogi z 120 do 30 osób, a następnie przekształcenia się w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Zaczęto poszukiwać inwestycji poza Mielcem i okolicami. Dalsze perturbacje wynikłe z kłopotów dużych firm budowlanych spowodowały, że podjęto prace nawet w Warszawie, Wrocławiu, Krakowie i Lublinie. W rezultacie tych działań zwiększono stan zatrudnienia do 60 osób. W ostatnim okresie firma uczestniczyła w realizacji takich inwestycji jak m.in. rozbudowa Szpitala Powiatowego w Mielcu, budynki mieszkalne Mieleckiej Spółdzielni Mieszkaniowej, hale przemysłowe na terenie SSE EURO-PARK MIELEC, modernizacja Polskich Zakładów Lotniczych w Mielcu, budynki mieszkalne w Warszawie, Wrocławiu i Krakowie, remont Szpitala w Tarnobrzegu oraz Galerie Handlowe w Mielcu i Sandomierzu. Ponadto po zakupieniu odpowiedniego sprzętu EMPIS podejmuje także roboty zewnętrzne przy budowie sieci wodociągowych i kanalizacyjnych. Siedziba firmy znajduje się przy ul. Targowej 9.
EPIDEMIE, występowanie chorób zakaźnych u wielu ludzi w niedługim okresie czasu było przez setki lat, także i w Mielcu, postrachem ludności, bowiem w wielu wypadkach kończyło się śmiercią. Czynnikami sprzyjającymi powstawaniu i rozprzestrzenianiu się tych chorób był niski poziom higieny i ówczesnej medycyny. W historii Mielca i okolic zapisano wiele groźnych epidemii chorób zakaźnych. Były to: 1587 r. – dżuma (zwana też „morową zarazą”, „morem”, „morowym powietrzem”, „czarną śmiercią”), 1602 r. – dżuma, lata 1652 – 1653 – dżuma, 1661 r. – dżuma, lata 1705 – 1714 – dżuma, lata 1768 – 1770 – dżuma, 1831 r. – cholera, 1836 r. – cholera, 1847 r. – tyfus, lata 1872 – 1873 – cholera, 1910 r. – szkarlatyna, 1919 r. – tyfus plamisty, 1939 r. – tyfus plamisty. Po II wojnie światowej, w rezultacie wynalezienia odpowiednich leków oraz podniesienia poziomu medycyny i higieny, wymienione choroby na terenie Europy zostały niemal całkowicie wyeliminowane. Zdarzały się tylko epidemie grypy – choroby nie zagrażającej bezpośrednio życiu ludzkiemu, ale grożącej poważnymi powikłaniami w przypadku jej zlekceważenia. W latach 2019-2020 r. wydarzyło się jednak coś, co wstrząsnęło dosłownie całym światem i obnażyło słabość medycyny. W Chinach, a następnie we Włoszech i na całym święcie błyskawicznie rozprzestrzeniła się nowa, niezwykle groźna choroba COVID-19 powodowana koronawirusem, na którą nie było skutecznego leku ani szczepionki.13 IX 2020 r. potwierdzono medycznie pierwszy w powiecie mieleckim przypadek osoby zarażonej tą chorobą; 23 IX liczba zarażonych osób przekroczyła 1000, a 25 XI – 3000. W Polsce, podobnie jak w innych krajach, wprowadzono obostrzenia sanitarne. Późną jesienią 2020 r. pojawiły się pierwsze szczepionki. W Polsce szczepienia rozpoczęto 27 XII 2020 r. (Akcja ta nadal jest prowadzona.) W kolejnych miesiącach liczba zarażonych nie malała, ale stopniowo zmniejszała się liczba zgonów. Sukcesywnie znoszono obostrzenia pandemiczne. W Polsce od 29 III 2022 r. przestał obowiązywać nakaz noszenia maseczek w miejscach publicznych (z wyjątkiem placówek służby zdrowia, gdzie nadal obowiązywał), a od 16 V 2022 r. zniesiono stan epidemii, a zaczął obowiązywać stan zagrożenia epidemicznego.
EPITAFIA, dawniej utwory poetyckie napisane na cześć zmarłego, czasem umieszczone na ozdobnych tablicach, zwykle niezwiązane z miejscem pochówku, najczęściej w kościołach. Później epitafia pojawiały się też w innych obiektach (szkołach, domach prywatnych), związanych w sposób szczególny z osobami zmarłych. Według współczesnych słowników epitafia to także ozdobne tablice nagrobkowe na cmentarzach. Pierwsze mieleckie epitafia, upamiętniające niektórych właścicieli Mielca, o których pisał już w 1584 r. Bartosz Paprocki, zostały umieszczone w prezbiterium kościoła parafialnego św. Mateusza. Były to: 1) e. Stanisława Mieleckiego, kasztelana zawichojskiego, 2) e. Elżbiety z Tęczyńskich, żony Stanisława Mieleckiego, 3) e. Jana Mieleckiego, wojewody podolskiego, marszałka wielkiego koronnego, zm. 1561 r., 4) e. Waleriana Mieleckiego, podkomorzego sandomierskiego, zm. 1553 r., 5) Andrzeja Mieleckiego, zm. 1529 r., 6) e. Hieronima Mieleckiego (umieszczone za życia) zmarłego ok. 1596 r. Prawdopodobnie w czasie pożarów kościoła w XVII w. niemal wszystkie (poza jednym) zostały zniszczone. Przy końcu XX w. na terenie miasta, poza cmentarzami, znajdowało się kilkadziesiąt epitafiów i tablic upamiętniających bezimiennych zmarłych. Oto ich wykaz: *Kościół św. Mateusza przy ul. T. Kościuszki – I. wewnątrz, w prezbiterium: 1) e. Jana Mieleckiego, wojewody podolskiego, marszałka wielkiego koronnego, zmarłego w 1561 r., 2) e. Józefa Małachowskiego, starosty karaczkowskiego, zm. 1795 r., 3) e. Michała z Tęczyna Ossolińskiego, kasztelana czchowskiego, zm. 1806 r.; II. w wieży – przy wejściu głównym: 1) e. Władysława Jasińskiego „Jędrusia”, dowódcy oddziału „Jędrusie”, poległego w 1943 r., 2) e. ks. Jerzego Popiełuszki, zamordowanego w 1984 r.; III. na murze otaczającym kościół – przy bramie od strony zachodniej: 1) „Tablice Katyńskie” czczące pamięć „Synów Ziemi Mieleckiej”, więźniów obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku, pomordowanych przez NKWD wiosną 1940 r. (2 tablice ogólne i 50 tabliczek indywidualnych – oddzielne hasło); IV. przy bramie od strony wschodniej: 1) Tablica pamięci Ofiar przymusowych robót w III Rzeszy, 2) Tablica Pamięci Żołnierzy Wojska Polskiego poległych w czasie II wojny światowej 1939-1945, 3) Tablica pamięci Polaków pomordowanych na polskich ziemiach wschodnich w latach 1939-1945, 4) Tablica pamięci Żołnierzy Górników represjonowanych w latach 1949-1959, którzy ponieśli śmierć w czasie odbywania przymusowej służby wojskowej w Batalionach Pracy, 5) Tablica hołdu Polakom, którzy zginęli na Syberii w czasach zaborów carskich i deportacji przez NKWD w latach 1939-1945. *Kościół Ducha Świętego przy ul. M. Pisarka: e. ks. Władysława Marcinowskiego, założyciela parafii Ducha Świętego, budowniczego kościoła Ducha Świętego. *Kaplica św. Stanisława Kostki (w dawnej bursie gimnazjalnej) przy ul. Warszawskiej: 1) e. Błogosławionego ks. Romana Sitki, założyciela i budowniczego bursy, zamordowanego w 1942 r., 2) e. ks. Wincentego Bialika, katechety gimnazjalnego i opiekuna bursy, zamordowanego w 1942 r., 3) e. ks. Bolesława Gwoździowskiego, katechety i opiekuna kaplicy, zm. 1978 r. *Kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy przy ul. ks. H. Arczewskiego – wewnątrz, przy wejściu głównym: 1) e. ks. Henryka Arczewskiego, pierwszego proboszcza parafii MBNP, budowniczego kościoła, zm. 1983 r., 2) e. ks. Jana Białoboka – proboszcza parafii MBNP w latach 1978-1997, zmarłego w 2007 r. *Gmach Centrum Kształcenia Ustawicznego (dawniej gimnazjum): 1) e. prof. Józefa Ziemskiego i 26 uczniów gimnazjum poległych w walkach o Ojczyznę w latach 1914 – 1920, 2) e. nauczycieli i uczniów gimnazjum i liceum zamordowanych przez hitlerowców i poległych w walce o wolność i demokrację w 28 rocznicę września, 3) e. harcerek i harcerzy oraz ich opiekunów z lat 1911-1991. *Budynek I Liceum Ogólnokształcącego przy ul. T. Kościuszki: 1) e. Stanisława Sabbata, absolwenta mieleckiego gimnazjum, prezydenta RP na Uchodźstwie, zm. 1989 r., 2) e. Tadeusza Ważewskiego, absolwenta gimnazjum, wybitnego matematyka, zm. 1972 r. *Teren przed budynkiem OSP przy ul. J. Kilińskiego 27: 1) e. dr. Stanisława Nowaczyńskiego, naczelnika OSP, działacza społeczno – kulturalnego, zm. 1928 r., 2) e. dr. Andrzeja Dziadyka, prezesa OSP, działacza społeczno – kulturalnego, zamordowanego w 1942 r., 3) e. Jana Podolskiego, naczelnika OSP, działacza społecznego, zm. 1963 r. *Willa „Irena” przy ul. T. Kościuszki 38: 1) e. Zygmunta Rymanowskiego, budowniczego pierwszej elektrowni w Mielcu, zm. 1935 r. *Budynek przy ul. Jadernych 19 („Jadernówka”- filia Muzeum Regionalnego): 1) e. Augusta Jadernego, zm. 1921 r. i Wiktora Jadernego, zm. 1984 r., fotografów i animatorów życia kulturalno-oświatowego w Mielcu. *Budynek przy ul. I. Krasickiego 1: 1) e. Franciszka Siorka, nauczyciela gimnazjalnego, założyciela i drużynowego I Mieleckiej Drużyny Skautowej im. T.Kościuszki, zm. 1942 r. w obozie w Oranienburgu. *Budynek przy ul. Sandomierskiej 25 (b. Przychodnia Rejonowa Nr 1): 1) e. dr. Juliana Maja, lekarza i oficera w czasie II wojnie światowej, zm. 1981 r. *Plac apelowy Szkoły Podstawowej Nr 3 im. Wojska Polskiego przy ul. S. Żeromskiego 30: 1) Tablica hołdu Żołnierzom Ziemi Mieleckiej poległym za Ojczyznę w czasie I i II wojny światowej, 2) Tablica hołdu Żołnierzom Polskim pomordowanym przez NKWD, 3) Tablica pamięci Żołnierzy Armii Krajowej walczących o wolność Ojczyzny w czasie II wojny światowej. *Teren przed budynkiem Powiatowej Komendy Państwowej Straży Pożarnej przy ul. H. Sienkiewicza: 1) e. Antoniego Maryniaka, Komendanta Powiatowego PSP, zm. 2002 r. *Budynek Szkoły Podstawowej Nr 1 przy ul. J. Kilińskiego: 1) e. prof. Władysława Szafera, patrona Szkoły, zm. 1970 r., 2) e. Stefana Bastyra, pilota myśliwskiego, zm. 1920 r.
EPLMSPOTTERS.PL ( ), mielecki serwis lotniczy poświęcony głównie funkcjonowaniu lotnictwa, a zwłaszcza lotnictwa w Mielcu. Został uruchomiony 1 XII 2010 r. Jego twórcami są mieleccy spotterzy, zorganizowani w EPML Spotters od 2008 r. Działy: aktualności, zdjęcia, filmy, lotnisko, ciekawostki, forum, redakcja.
„ERGO MIX”, pierwszy klasyczny zespół kabaretowy w Mielcu, działający w latach 1968 – 1971. Inicjatorem jego założenia i reżyserem programów był Edward Zachariasz. Grupę założycielską stanowili: E. Zachariasz oraz Edward Kaczor, Janusz Kamiński i Jan Stępień, a ponadto występowali: Halina Kozak, Andrzej Mazur, Zofia Witek i Wiesława Zachariasz. Bazą dla jego działalności były kluby młodzieżowe: „Echo” (przy ul. A. Mickiewicza 13) i „Pod Sosnami” (w lasku za SP Nr 3) oraz budynek PUPiK „Ruch” (przy ul. B. Głowackiego). Występował w wymienionych klubach i innych placówkach kultury w Mielcu, a ponadto w Rzeszowie i szeregu innych miejscowości, najczęściej na terenie powiatu mieleckiego.
ERNST HEINKEL FLUGZEUGWERKE (GMBH) – SEESTADT ROSTOCK, niemiecki koncern fabryk lotniczych, pod którego zarząd przekazano mielecką fabrykę samolotów (Flugzeugwerk Mielec) w czasie okupacji hitlerowskiej, od X 1939 r. do 5 VIII 1944 r. Z ramienia koncernu mieleckim zakładem kierowali dyrektor dr Thiel i zastępca dyrektora Kleinemayer. W celu uruchomienia nieznanej Polakom produkcji (m.in. zespołów usterzeń samolotów HE-111) towarzyszyło im 55 niemieckich specjalistów lotniczych, którzy przeprowadzali szkolenia pracowników i sprawowali nadzór techniczny.
ESKI EDWARD, urodzony 15 X 1915 r. w Kamienskoje (Rosja), syn Jana i Bronisławy z domu Eterowicz. W okresie międzywojennym mieszkał w rodzicami w Warszawie, a następnie w Starachowicach. Tam ukończył szkołę zawodową dokształcającą i zdobył zawód tokarza. Powrócił do Warszawy i podjął pracę w Forcie Bema. W 1938 r. rozpoczął zasadniczą służbę wojskową w Piotrkowie Trybunalskim. Brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r., m.in. pod Lublińcem i Lublinem. 28 IX dostał się do niemieckiej niewoli i pracował przymusowo w różnych miejscowościach południowych Niemiec. Po wojnie powrócił do Polski i zamieszkał z rodziną w Kożuchowie, gdzie podjął pracę w placówce technicznej obsługi rolnictwa. W 1950 r. przeniósł się do Katowic i tam pracował w bazie transportowej. Od 1951 r. zamieszkał w Mielcu i został zatrudniony w WSK, początkowo jako tokarz, a później kontroler w placówce kontroli techniczne. W międzyczasie ukończył Technikum Mechaniczne w Mielcu (specjalność: obróbka skrawaniem) i uzyskał tytuł technika mechanika. Odznaczony m.in. Brązowym Krzyżem Zasługi. Poza pracą zawodową pasjonował się sportem i rekreacją. Był długoletnim działaczem Zakładowego Koła Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej i Turystyki przy WSK Mielec, brał udział w organizacji spartakiad i innych imprez, a także prowadził kronikę tej organizacji. Po przejściu na emeryturę w 1981 r. podjął się roli gospodarza kortów tenisowych FKS „Stal” przy ul. J. Kusocińskiego i wykonywał ją w sposób budzący powszechny szacunek. Zmarł 7 VII 2001 r. Spoczywa na cmentarzu komunalnym w Mielcu przy ul. Królowej Jadwigi.
ETNOGRAFICZNY REGION MIELECKI (MIELECKIE), według wybitnego etnografa rzeszowskiego doc. Franciszka Kotuli, to odrębny region etnograficzny obejmujący tereny nad dolnym biegiem Wisłoki, o długości około 35 km (od Tuszymy i Przecławia na południu do ujścia Wisłoki do Wisły na północy) i szerokości około 10 km z Wisłoką pośrodku. Sąsiednie regiony etnograficzne to: Lasowiacy (od wschodu), Ropczyckie (od południa), Krakowiacy Wschodni (od zachodu) i Nadwiślanie (od północnego wschodu). Wyodrębnienie regionu mieleckiego nastąpiło po badaniach etnograficznych, przeprowadzonych w latach 1966 – 1967 przez kilkudziesięcioosobową grupę specjalistów, zaangażowanych przez Dział Etnograficzny Muzeum Okręgowego w Rzeszowie, pod kierunkiem doc. Franciszka Kotuli. Badania ujawniły bogactwo miejscowego folkloru, m.in. ludowej twórczości literackiej (podań, legend, baśni) i muzycznej, zwyczajów i obrzędów, a także oryginalnej architektury i wyposażenia wnętrz mieszkań. Nie udało się natomiast odtworzyć miejscowego stroju ludowego „w pełnym zestawie”. Szczegółowe materiały z tych badań opublikowano w wydawnictwie Muzeum Okręgowego w Rzeszowie „Prace i materiały z badań etnograficznych w Mieleckiem” w 1970 r.
EUROCAST, Sp. z o.o., firma utworzona przez kapitał mieszany – polski i niemiecki, a następnie działająca na bazie kapitału polskiego. Zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie SSE EURO-PARK MIELEC otrzymała 9 VII 1996 r. Działalność produkcyjną rozpoczęła w kwietniu 1997 r. Główne jej produkty to stolarka okienna z PCV i wyroby z marmuru syntetycznego, m.in. parapety, panele, umywalki i zlewy. Jej dwie nowo wybudowane hale produkcyjne znajdują się w północno-zachodniej części SSE. Adres: ul. Wojska Polskiego 3.
EURO-EKO, Sp. z o.o., firma utworzona 3 I 2000 r. przez ARP S.A. w Warszawie. Funkcjonowanie rozpoczęła 17 I 2000 r., a zezwolenie na prowadzenie działalności w ramach SSE EURO-PARK MIELEC otrzymała 21 XII 2000 r. Świadczy usługi komunalne różnego typu, m.in. w zakresie rozprowadzania wody, odbioru, neutralizacji i odprowadzania ścieków sanitarnych i przemysłowych oraz wód deszczowych, a także usługi związane ze składowaniem, neutralizacją lub przerobem odpadów przemysłowych, w tym tzw. odpadów niebezpiecznych. Dostosowując działalność w zakresie ochrony środowiska do standardów unijnych, w 2003 r. uruchomiła Wytwórnię Paliw Alternatywnych w Mielcu. Powodzenie tego przedsięwzięcia sprawiło, że w 2007 r. uruchomiła drugi Zakład Przetwórstwa Paliw Alternatywnych przy regionalnym składowisku odpadów w Kozodrzy (ZPPA Kozodrza I). Zakład ten był czynny do 15 IX 2011 r., a następnie maszyny i urządzenia przeniesiono do znacznie większego nowego ZPPA Kozodrza II, także wytwarzającego paliwo alternatywne RDF. Przewidując systematyczny rozwój tej produkcji firma EURO-EKO Sp. z o.o. wyodrębiła część przedsiębiorstwa pod nazwą EURO-EKO MEDIA Sp. z o.o., a sama zajęła się produkcją paliwa alternatywnego RDF i rozwojem zakładów produkujących to paliwo. W 2021 r. uruchomiono linię nr 2 w ZPPA Kozodrza II , która pozwala na przetwarzanie ponad 10 ton odpadów na godzinę. Inwestycja ta została uhonorowana wyróżnieniem „Budowa Roku Podkarpacia 2020” przez Podkarpacką Okręgową Izbę Inżynierów Budownictwa. Trzeci ZPPA zbudowano w Chełmie w latach 2009-2012 i wytwórnia ta także się rozwija. Głównym odbiorcą jej paliwa alternatywnego jest CEMEX Polska Cementownia w Chełmie. W 2020 r. EURO-EKO Sp. z o.o. w Mielcu otrzymała dla paliwa alternatywnego RDF Certyfikat „Libre” – zrównoważony produkt, a w 2021 r. uzyskała prestiżowe wyróżnienie – Godło Promocyjne „Teraz Polska”. Ponadto firma posiada certyfikaty systemu zarządzania jakością: ISO 9001 i 14001. Według stanu na koniec 2021 r. mielecka firma jest jedyną w branży wytwórców paliwa RDF posiadającą wspomniane wyróżnienie i potwierdzenia wysokiej jakości produkcji. Spółka angażuje się w życie mieleckiego środowiska. W marcu 2020 r. wraz z EURO-EKO MEDIA Sp. z o.o. przekazała wsparcie finansowe dla działań mających na celu pomoc dla osób narażonych na skutki zagrożenia epidemicznego SARS-CoV-2. Jest także sponsorem ekstraklasowej drużyny piłki nożnej PGE FKS Stal Mielec oraz partnerem zespołu piłki ręcznej mężczyzn SPR Stal Mielec, grającego w PGNiG Superlidze (i później I lidze). Ponadto wspiera Akademię Piłkarską Stali Mielec. Za bardzo dobre wyniki finansowe została uhonorowana tytułem „Gazela Sukcesu – 2022” w rankingu małych i średnich firm, prowadzonym przez gazetę specjalistyczną „Puls Biznesu”. Siedzibą Spółki jest obiekt S-1 w północno-zachodniej części SSE. Adres: ul. Wojska Polskiego 3.
Prezes: Andrzej Dróżdż (1.03.2000 r. – 5.11.2011 r.), Jan Wais (01.06 2011 r. – 30.06.2017 r.), Jarosław Dobrowolski (30.06.2017r. – 01.09.2020 r.), Radosław Swół (01.09.2020 r. – nadal).
EURO-EKO MEDIA SP. z O.O., wyodrębniona w 2011 r. ze Spółki EURO-EKO w Mielcu część przedsiębiorstwa, w celu zajmowania się gospodarką wodno-ściekową na terenie SSE EURO-PARK MIELEC. Otrzymała składniki majątkowe, wniesione aportem przez EURO-EKO Sp. z o.o., m.in. budowle i urządzenia oczyszczające ścieki: mechaniczno-biologiczną oczyszczalnię ścieków sanitarnych, neutralizator ścieków technologicznych N-9, zbiorniki uśredniające i siedzibę Spółki z zapleczem technicznym przy ul. Wojska Polskiego 3. Aktualnie zakres usług obejmuje: dostawę wody dla potrzeb socjalnych i przemysłowych; odbiór i oczyszczanie ścieków sanitarnych, wód opadowo-deszczowych oraz ścieków przemysłowych; odbiór i neutralizację ścieków technologicznych; wykonywanie usług związanych z rozbudową i remontami sieci i instalacji wodno-kanalizacyjnych; wykonywanie badań laboratoryjnych w zakresie oznaczeń jakości ścieków oraz wykonywanie usług asenizacyjnych. Spółka posiada wdrożony i corocznie akredytowany System Zarządzania Jakością ISO 9001 . Systematycznie modernizuje i unowocześnia bazę i urządzenia. 13 X 2017 r. zakupiła od syndyka masy upadłościowej Zakładu Utrzymania Ruchu „PZL-Mielec” Sp. z o.o. Stację Uzdatniania Wody w Szydłowcu, a następnie dokonała kompleksowej modernizacji Stacji z urządzeniami oraz jej budynku socjalnego. Spółka angażuje się w życie mieleckiego środowiska. W marcu 2020 r. wraz z EURO-EKO Sp. z o.o. przekazała wsparcie finansowe dla działań mających na celu pomoc dla osób narażonych na skutki zagrożenia epidemicznego SARS-CoV-2. Jest także sponsorem ekstraklasowej drużyny piłki nożnej PGE FKS Stal Mielec. Adres: 39-300 Mielec, ul. Wojska Polskiego 3.
Prezes: Jan Wais (01.06 2011 r. – 30.06.2017 r.), Jarosław Dobrowolski (30.06.2017r. – 01.09.2020 r.), Radosław Swół (01.09.2020 r. – nadal).
EURO-ENERGETYKA, Sp. z o.o., firma utworzona przez Agencję Rozwoju Przemysłu S.A. w Warszawie, Polskie Sieci Elektroenergetyczne Sp. z o.o. w Rzeszowie i Elektrociepłownię Sp. z o.o. w Mielcu. 18 XI 1998 r. otrzymała koncesję Urzędu Energetyki w Warszawie na obrót, przemysł i dystrybucję energii elektrycznej. Funkcjonuje na terenie SSE EURO – PARK MIELEC i prowadzi na jej terenie m.in. handel i dystrybucję energii elektrycznej, pomiary instalacji elektrycznych, lokalizację uszkodzeń kabli elektro – energetycznych SN i NN oraz eksploatację rozdzielni SN i NN. Spółka zlokalizowana jest we wschodniej części SSE, a jej siedzibami są budynek GSZ (Główna Stacja Zasilania 110/kV) i budynek E 1 (Stacja Zasilania 110/6 kV). Adres: ul. Wojska Polskiego 3. W dniu 31 III 2014 r. spółki: Energia Euro Park Sp. z o.o. i Euro-Energetyka Sp. z o.o. połączyły się w jedną spółkę pod nazwą: Energia Euro Park Sp. z o.o. Tym samym nowa spółka została następcą prawnym spółki Euro-Energetyka. Adres: ul. Wojska Polskiego 3.
EUROKOL Sp. z o.o., firma funkcjonująca na terenie SSE EURO – PARK MIELEC od 1 I 1998 r. Jest posiadaczem bocznicy kolejowej w Mielcu (dawnej bocznicy WSK). Na podstawie umów z PKP prowadzi działalność handlową i usługową, m.in. wykonuje usługi związane z transportem kolejowym dla wszystkich zainteresowanych podmiotów gospodarczych, usługi spedycyjne, organizuje załadunek, przewóz i wyładunek towarów, magazynuje przesyłki, importuje i eksportuje towary oraz służy fachowym doradztwem w zakresie transportu towarów drogą kolejową. Spółka ulokowana jest w siedzibie firmy „Melnox”. Adres: ul. Wojska Polskiego 3.
EURO-MAG Sp. z o.o., firma powstała 28 V 2003 r. z dawnego Zakładu Zaopatrzeniowo-Magazynowego „PZL-Mielec” Sp. z o.o. Zajmuje się pośrednictwem w hurtowym zakupie wszelkich materiałów i surowców produkcyjnych u producenta lub dealera i prowadzi ich sprzedaż detaliczną. Ponadto kupuje wszelkiego rodzaju materiały odpadowe. Posiada magazyn surowców i materiałów. Wykonuje usługi cięcia materiałów i surowców. Jej siedzibą jest budynek w centralnej części SSE. Należy do funduszu inwestycyjnego „FIZAN spółek Agencji Rozwoju Przemysłu”. Rozszerzyła działalność o produkcję maszyn i urządzeń do odpadów. Adres: ul. Wojska Polskiego 3.
EURO-PARK MIELEC, pierwsza w Polsce Specjalna Strefa Ekonomiczna, utworzona rozporządzeniem Rady Ministrów z 5 IX 1995 r. na obszarze 627 ha w północnej części Mielca, na okres 20 lat. 4 IX 1995 r. powołano w Mielcu Oddział Agencji Rozwoju Przemysłu S.A. w Warszawie w celu zarządzania mielecką SSE. 9 X 1995 r. odbyła się uroczystość oficjalnego otwarcia SSE EURO-PARK z udziałem premiera RP Józefa Oleksego. 24 XI 1995 r. rozpoczęto przejmowanie od WSK „PZL-Mielec” zbędnych nieruchomości i gruntów o łącznej powierzchni 94 ha oraz 53 budynków o łącznej powierzchni użytkowej ok. 96 tys. m2. 30 XI 1996 r. przejęto od WSK nieruchomości i środki trwałe tworzące infrastrukturę techniczną. 29 I 1996 r. ogłoszono pierwsze zaproszenie do rokowań, a 25 IV 1996 r. wydano pierwsze zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE. Do końca 1996 r. wydano 19 takich zezwoleń. Lata 1997 – 1998 były okresem „wielkiej budowy” i rozpoczynania produkcji w poszczególnych firmach. Zezwolenia otrzymywały kolejne podmioty gospodarcze, ale należy zaznaczyć, że niektóre z firm funkcjonujących już w SSE wycofały się, nie mogąc wypełnić warunków przyjętych w negocjacjach. 30 IV 1999 r. zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w SSE posiadały 34 podmioty gospodarcze, a dalszych 19 działało na terenie SSE na odrębnych warunkach (bez zwolnień podatkowych i ulg).
Do końca 1999 r. zainwestowano ponad 1 miliard zł, zbudowano 20 nowoczesnych fabryk i utworzono ponad 4 000 nowych miejsc pracy. W 2000 r. wydano 30 kolejnych zezwoleń i utworzono 1548 nowych miejsc pracy. Z okazji uroczystości 5 – lecia SSE EURO–PARK MIELEC, zorganizowanej 29 IX 2000 r. z udziałem premiera RP Jerzego Buzka, podsumowano efekty dotychczasowej działalności. M.in. wydano 53 zezwolenia na działalność gospodarczą, firmy zainwestowały ponad 1,2 miliarda zł, a dalsze 45 milionów zł zainwestowała ARP S.A. w modernizację i rozwój infrastruktury. Utworzono ponad 5600 nowych miejsc pracy. Efekty zewnętrzne oddziaływania SSE to m.in. rozwój komunikacji, banków, handlu i usług. Najbardziej wymiernym efektem był spadek stopy bezrobocia do 14 % (poniżej średniej krajowej). W rankingu atrakcyjności inwestycyjnej, prowadzonym przez Instytut Badań nad Gospodarką Rynkową, Mielec awansował z kategorii D w 1996 r. do kategorii A (najwyższej) w 2000 r. Wprowadzenie w 2001 r. zmian uregulowań prawnych, dotyczących Specjalnych Stref Ekonomicznych w Polsce, znacząco obniżyło ich atrakcyjność inwestycyjną i spowolniło tempo rozwoju w następnych latach. Mimo to efekty funkcjonowania SSE EURO-PARK MIELEC znacznie przekroczyły wskaźniki przyjęte w „Planie Rozwoju Strefy”. Ogółem w latach 1995-2003 r. wydano 87 zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej, z czego część została później cofnięta. Firmy działające w SSE zainwestowały ponad 2 miliardy zł i utworzyły ponad 7 500 nowych miejsc pracy. W 2003 r. funkcjonowało 50 firm posiadających zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE EURO-PARK MIELEC: AGMAR TELECOM Sp. z o.o., Wytwórnia Zespołów Kooperacyjnych „PZL-Mielec” Sp. z o.o., Zakład Przetwórstwa Tworzyw Sztucznych „PZL-Mielec” Sp. z o.o., Oficyna Wydawnicza PRESS MEDIA Roman
Oraczewski, EuroCast Sp. z o.o., ATLANTIS MIELEC Sp. z o.o., MELNOX Sp. z o.o., PLASTIC FACTORY „COBI” S.A., Laboratorium Frakcjonowania Osocza Sp. z o.o., J.W. INDUSTRIES Sp. z o.o., Zakład Mechaniczny MECH-GO Zbigniew Gryc, Zakład Produkcyjny „KAMAX-MIELEC” S.A., BRW Sp. z o.o., KRONO-WOOD Sp. z o.o., Lear Automotive (EEDS) Poland Sp.z o.o., GEYER & HOSAJA Zakłady Gumowe w Mielcu Sp. z o.o., Spirofleks Sp. z o.o., FORMAPLAN MIELEC Sp. z o.o., ZIELONA BUDKA ZBIGNIEW GRYCAN MIELEC Sp. z o.o., FAKRO-WDF Sp. z o.o., Zakłady Farmaceutyczne COLFARM S.A., KIRCHHOFF POLSKA Sp. z o.o., ComputerLand Sp. z o.o., ONDULINE PRODUCTION Sp. z o.o., „FRANTSCHACH IPP MIELEC Sp. z o.o.”, Polskie Zakłady Lotnicze Sp. z o.o., Henryk Bury – Mielec Sp. z o.o., PPHU P & S Sp. z o.o., Wire Bind Spiral Sp. z o.o., Sanglass S.A., EURO-ENERGETYKA Sp. z o.o., Zakład Produkcyjno-Remontowy „PRODREM” Sp. z o.o., Elektrociepłownia Sp. z o.o., „EURO-EKO” Sp. z o.o., Zakłady Narzędziowe w Mielcu Sp. z o.o., VIG Sp. z o.o., ALUKON Sp. z o.o., FPUH MECHANIKA, Leopard Automobile –Mielec Sp. z o.o., STAMET Stanisław Stachura, Firma Tarapata Sp. z o.o., RSM Sp. z o.o., VILLA GLASS STUDIO Sp. z o.o., CENTURION-R Sp. z o.o., KUCHCIK-Okarma, Misiołek Sp. z o.o., „JOONGPOL” Sp. z o.o., Systemy Lokalizacji Obiektów Lokalizator Sp. z o.o., Huta-Mikołaj Sp. z o.o., „RETECH” Sp. z o.o., GALWEX Cebula Elwira i Wspólnicy Sp.j.
Ponadto na terenie SSE działały inne firmy: Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego „PZL-Mielec” S.A. – w upadłości, Zakład Lotniczy „PZL-Mielec” Sp. z o.o. – w upadłości, Zakład Utrzymania Ruchu „PZL-Mielec” Sp. z o.o., Wytwórnia Silników „PZL-Mielec” Sp. z o.o.,
EURO-MAG Sp. z o.o., MELEX Sp. z o.o., Wytwórnia Aparatury Wtryskowej „PZL-Mielec” Sp. z o.o., Centrum Usług Socjalno-Bytowych i Turystycznych „PZL-Mielec” Sp. z o.o., TeleNet Mielec Sp. z o.o., TERMINAL Mielec Sp. z o.o., Zakład Usług Agrolotniczych w Mielcu, Bank Przemysłowo-Handlowy S.A., Bank Polska Kasa Opieki S.A. Grupa Pekao S.A., EUROKOL Sp. z o.o., Kirkham Motorsports Sp. z o.o., Termo Organika S.A.
W latach 2001-2012 obszar EURO-PARK MIELEC powiększył się do 1246 ha, w tym w Mielcu – 605 ha. Pozostała powierzchnia powstała w wyniku utworzenia podstref: Rzeszów (gminy Głogów Małopolski i Trzebownisko) – 170 ha, Lublin – 118 ha, Szczecin – 73 ha, Zamość – 54 ha, Ropczyce i gmina Ostrów – 39 ha, Krosno – 36 ha, Dębica (miasto i gmina) – 35 ha, Leżajsk (miasto i gmina) – 27 ha, Gorlice – 21 ha, Lubartów – 20 ha, Sanok – 15 ha, Jarosław (miasto i gmina) – 14 ha, Lubaczów – 9 ha, Kolbuszowa – 8 ha i Radzyń Podlaski – 2 ha. W związku z potrzebami inwestycyjnymi Strefy Rada Miejska w 2012 r. wyraziła zgodę na powiększenie mieleckiego obszaru o 63 a. Wykaz firm w poszczególnych podstrefach SSE EURO-PARK MIELEC (według stanu w 2012 r.):
*Podstrefa Mielec: AERO AT Sp. z o.o. – produkcja sprzętu lotniczego, AGMAR S.A. – produkcja osprzętu dla telekomunikacji, ALPHA Technology Sp. z o.o. Sp. k. – wycinanie i formowanie metali, Automotive Coachbuilding and Design Sp. z o.o. – produkcja części i podzespołów do samochodów klasycznych, BASCO 2 Andrzej Nawrot i Wspólnicy Sp. J. – produkcja elementów łącznikowych instalacji grzewczych, Blek Meble Sp. z o.o. – produkcja mebli, Bury Sp. z o.o. – produkcja akcesoriów do telefonów komórkowych, BRW Sp. z o.o. – produkcja mebli, C+N Polska Sp. z o.o. – produkcja opakowań plastikowych, Casmet – System Józef Małecki – produkcja elementów metalowych dla branży meblarskiej, Centrum Badawcze „CLEAR AIR” Sp. z o.o. – ochrona środowiska naturalnego, bezpieczeństwo żywności, CONTENUR POLSKA Sp. z o.o. – produkcja systemów kontenerowych, DUL MAR Sp.j. – produkcja kół zębatych i przekładni kątowych, ELDAN D. Dziura, E. Burkiewicz Sp.j. – produkcja odzieży, Elektrociepłownia Mielec E STAR Sp. z o.o. – dostawca energii cieplnej, VIDOK (d.Eurocast) Sp. z o.o. – produkcja wyrobów z tworzyw sztucznych, Eurotech Sp. z o.o – produkcja specjalistycznych maszyn i urządzeń, EURO – EKO Sp. z o.o. – odbiorca zanieczyszczeń, EURO – ENERGETYKA Sp. z o.o. – dostawca energii elektrycznej, FAKRO WDF Sp. z o.o. – produkcja okien dachowych, Firma Tarapata Sp. z o.o. – produkcja podzespołów do motoryzacji, FORMAPLAN Komponenty Sp. z o.o. – produkcja wyrobów z drewna, FPUH Mechanika Leśniak Danuta i Adam – produkcja wyrobów z metalu, GALWEX Cebula Elwira i Wspólnicy Sp.j. – galwanizowanie, Geyer & Hosaja Sp. z o.o. – produkcja wyrobów gumowych, Husqvarna Poland Sp. z o.o. – produkcja kosiarek spalinowych, Interphone Service Sp. z o.o. – produkcja modemów do odbioru internetu bezprzewodowego, Zakład
Produkcyjny Kamot-Mielec S.A. – produkcja wiązek elektrycznych do samochodów, King & Fowler Polska Sp. z o.o. – galwanizowanie, Kirchhoff Polska Sp. z o.o. – produkcja części i podzespołów dla przemysłu motoryzacyjnego, Kronofloring Sp. z o.o. – produkcja wyrobów z drewna przetwórstwo drewna i meble, Kronospan Mielec Sp. z o.o. – produkcja wyrobów z drewna, Lear Corporation Poland II Sp. z o.o. – produkcja wiązek elektrycznych do samochodów, Leopard Automobile-Mielec Sp. z o.o. – produkcja zespołów samochodowych i innych pojazdów, MELEX A&D Tyszkiewicz Sp.j. – produkcja wózków z napędem elektrycznym, METALPOL Sp. z o.o. – produkcja sprężyn, Mondi Bags Mielec Sp. z o.o. – produkcja opakowań papierowych, Nordisk Polska Sp. z o.o. – usługi telekomunikacyjne, Oficyna Wydawnicza PRESS MEDIA Oddział w Mielcu – działalność wydawnicza, ONDULINE PRODUCTION Sp. z o.o. – produkcja pokryć dachowych, Plastic Factory COBI S.A. – produkcja zabawek z tworzyw sztucznych, Plastwag S.A. – produkcja wyrobów z tworzyw, Polskie Zakłady Lotnicze Sp. z o.o. – produkcja sprzętu lotniczego, Polsko – Koreańskie PP-H JOONGPOL Sp. z o.o. – produkcja arkuszy i kształtowników z pianki PE, PPHU P&S Sp. z o.o. – produkcja wyrobów z metali, blach stalowych i aluminiowych, PPHU Wojciech Tycner – produkcja artykułów instalacyjno-sanitarnych, Purcell Systems International AB Sp. z o.o. – produkcja szaf telekomunikacyjnych, Gardner Aerospace – Mielec Spółka z.o.o. – produkcja podzespołów lotniczych, REGMOT Sp. z o.o. – produkcja kół zębatych, Remog Polska Sp. z o.o. – produkcja podzespołów lotniczych, RSM Zakł.Prod. Maszyn i Urządzeń Sp. z o.o. – produkcja maszyn i urządzeń dla budownictwa, RETECH Sp. z o.o. – obróbka stali nierdzewnej, SAMDEX Sp. z o.o. – produkcja materiałów ochronnych dla różnych branż, SANGLASS S.A. produkcja szkła hartowanego, SSC Sp. z o.o. Spółka Komandytowa – produkcja czujników temperatury, płyt sterujących i okablowania do urządzeń gastronomicznych, SPIROFLEX Sp. z o.o. – produkcja wyrobów z aluminium i ze stali nierdzewnej, STAMET – Stanisław Stachura – produkcja części lotniczych, samochodowych, wyposażenia obrabiarek, Temar Sp. z o.o. – produkcja opraw oświetleniowych, FPU WALDREX s.c. – produkcja wyrobów z metalu dla branży lotniczej i motoryzacyjnej, WAW Mielec Sp. z o.o. – produkcja aparatury wtryskowej, Yasa Motors Poland Sp. z o.o. – produkcja pomp i sprężarek, Zakład Akcesoriów Meblowych Gładysek Sp. j. – produkcja akcesoriów dla przemysłu meblarskiego metalowy, Zakład Narzędziowy Prodrem Sp. z o.o. – produkcja oprzyrządowania i narzędzi, Zakłady Odzieżowe AG Sp. z o.o. – produkcja odzieży Zakład „RPOL” Roman Polit – produkcja zaworów termostatycznych, Zakłady Farmaceutyczne COLFARM S.A. – produkcja wyrobów farmaceutycznych, Zielona Budka (Mielec) Sp. z o.o. – produkcja artykułów spożywczych, ZPTSz „PZL – Mielec” Sp. z o.o. – produkcja form z tworzyw sztucznych.
*Podstrefa Rzeszów (gminy Głogów Małopolski i Trzebowisko): BEST Construction Sp. z o.o. – inkubator technologiczno-edukacyjny branży budowlano-drogowej, BorgWarner Poland Sp. z o.o. – produkcja turbosprężarek, „CREO” Sp. z o.o. – produkcja izolacji przemysłowych, D.A. Glass-Doros Teodora – obróbka chemiczna szkła, Eko-Hybres Sp. z o.o. – odzysk metali ze sprzętu AGD, Goodrich Aerospace Poland Sp. z o.o. – produkcja części i podzespołów dla przemysłu lotniczego, Hamilton Sundstrand Polska Sp. z o.o. – produkcja silników pomocniczych samolotów, Ledolux Sp. z o.o. – produkcja sprzętu oświetleniowego, Wytwórnia Szablonów Kreślarskich Leniar Sp. J., Leo Minor Wojciech Bąk – produkcja elementów instalacji sanitarnych, McBraida Polska Sp. z o.o. – produkcja komponentów do silników lotniczych, MTU Aero Engines Polska Sp. z o.o. – produkcja komponentów do silników lotniczych, Odlewnia Ciśnieniowa META-ZEL Sp. z o.o. – obróbka metali i nakładanie powłok, OPTeam S.A. – produkcja oprogramowania komputerowego, Partners in Progress Sp. z o.o. – produkcja i wdrażanie systemów informatycznych, Polimarky Marek Kyc Sp. J. – produkcja wyrobów z tworzyw sztucznych, „POLKEMIC II Sp. z o.o.” S.K.A. – produkcja obrzeży meblowych, POLMAR K. MARCINIEC –produkcja maszyn vendingowych, P.H. „ELMAT” Sp. z o.o. – produkcja asortymentu letekomunikacyjnego, Systemy Informatyczne Set(h) Sp. z o.o. – produkcja oprogramowania, VAC AERO KALISZ Sp. z o.o. – galwanizowanie, procesy specjalne, Yanko Sp. z o.o. – produkcja opakowań z tworzyw sztucznych, papieru, etykietowanie, Zakład Poligraficzny Offset Druk Adam Motyka – działalność wydawnicza, Zakład Produkcji Folii „Efekt Plus” Sp. z o.o. – produkcja folii stretch, ZELNAR Sp. z o.o. – produkcja narzędzi.
Podstrefa Lublin: ALIPLAST Sp. z o.o. – produkcja konstrukcji metalowych, Ball Packaging Europe Lublin Sp. z o.o. – produkcja opakowan metalowych, BIOMAXIMA S.A. – produkcja odczynników do testów laboratoryjnych, EuroCompass Sp. z o.o. – centrum przetwarzania danych przestrzennych, D&D Resory Polska Sp. z o.o. – produkcja sprężyn, DOBROPLAST Fabryka Okien i Drzwi PCV – produkcja stolarki okiennej i drzwiowej, Firma „Henryk” – produkcja maszyn rolniczych, Intrograf Lublin S.A. – produkcja opakowań z tektury, Laboratoria Natury Sp. z o.o. – produkcja ekologicznych preparatów suplementów diety, Ledrin Sp. z o.o. – produkcja galanterii skórzanej, MAX-BUD Grzegorz Pawłowski – produkcja konstrukcji ze stali i aluminium, MULTIVAC Sp. z o.o. – maszyny pakujące, MW LUBLIN Sp. z o.o. – produkcja kół stalowych, Oficyna Wydawnicza „EI-PRESS” s.c. Wojciech Samoliński, Marek Tytuła – działalność wydawnicza, Wikana Inwest Sp. z o.o. – centrum logistyczno-magazynowe,Verano Ryszard Miazga – produkcja grzejników, Inwest Bistro Sp. z o.o. – dystrybucja żywności mrożonej, Przedsiębiorstwo Produkcyjne MARGOMED Stanisław Margol – produkcja sprzętu medycznego, MPC Metal Sp. z o.o. – produkcja prętów.
Podstrefa Gorlice: Przedsiębiorstwo Usług Komunalnych „EMPOL” Sp. z o.o. – odzysk surowców z materiałów segregowanych, GÓR-STAL Sp. z o.o. – produkcja wyrobów metalowych, PPUH Steser S.C. – galwanizowanie, Severt Polska Sp. z o.o. – produkcja konstrukcji metalowych, „WERONICA” Sp. z o.o. – produkcja wyrobów cukierniczych.
Podstrefa Sanok – Zagórz: Centurion-R Sp. z o.o. – produkcja drzwi, „W.P.S.” Sp. z o.o. – producent stalowych obręczy, TRI (Poland) Sp. z o.o. – producent antywibracyjnych elementów zawieszenia, Nafta Gaz Serwis S.A. – produkcja aparatury i komponentów do maszyn.
Podstrefa Dębica (miasto i gmina): Firma Oponiarska Dębica S.A. – produkcja opon, Kronospan HPL Sp. z o.o. – produkcja laminatu.
Podstrefa Leżajsk: CONCRETE LEŻAJSK Sp. z o.o. – produkcja betonu i prefabrykatów budowlanych, MP Stal Sp. z o.o. – produkcja powlekanego metalu, OZONO Sp. z o.o. – produkcja metali ogrodowych, NETKOM Sp. z o.o. – produkcja sprzętu telekomunikacyjnego.
Podstrefa Ropczyce (Ropczyce i gmina Ostrów): REGA YACHT Sp.J. – produkcja jachtów, Ocynkownia Podkarpacie Sp. z o.o. – obróbka metali, Zakład Produkcji Cukierniczej Cukromix Bis Sp. z o.o. – produkcja wyrobów cukierniczych.
Podstrefa Lubaczów: Fabryka Maszyn Lubaczów Sp. z o.o. – produkcja przekładni hydrokinetycznych.
Podstrefa Zamość: Grupa PEP – Biomasa Energetyczna Wschód Sp. z o.o. – produkcja energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, Tradis Sp. z o.o. – usługi logistyczne, DACHPOL Sp. z o.o. – produkcja pokryć dachowych, Zartmet 2 Sp. z o.o. – produkcja blachodachówki.
Podstrefa Szczecin: GARO POLSKA Sp. z o.o. – produkcja urządzeń elektrycznych, HKLDekoracja Okien Sp. z o.o. – produkcja osłon przeciwsłonecznych, SANGER METAL Sp. z o.o. – produkcja elementów nośnych.
Podstrefa Lubartów: MOTYL S.C. – produkcja ultracienkich ściernic.
Podstawowe dane (stan na 31 XII 2014 r.): *zezwolenia na działalność – 298 (w Mielcu – 156), *nakłady – 6,65 mld zł (w Mielcu – 3,92 mld zł), *miejsca pracy – 26 763 (w Mielcu – 14 159).
Podstawowe dane (stan w 2017 r.): *33 podstrefy w 5 województwach: podkarpackim, lubelskim, małopolskim, śląskim i zachodniopomorskim, *obszar – 1 724 ha, *zezwolenia na działalność – 370, *nakłady – 9 mld zł, miejsca pracy – ok. 30 tysięcy,
*Inwestorzy funkcjonujący w SSE EURO-PARK MIELEC w oparciu o ważne zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej – podstrefa Mielec (2017 r.): ADT SA. – sektor lotniczy, Basco 2 Sp. z o.o. Sp. K. – s. metalowy, Basco 2 Sp. z o.o. – s.metalowy, BIOMED-LUBLIN Wytwórnia Surowic i Szczepionek SA. – s. farmaceutyczny, BLEK-MEBLE Sp. z o.o. – s. przetwórstwo drewna, BURY Sp. z o.o. – s. elektroniczny, C+N POLSKA Sp. z o.o. – s. przetwórstwo tworzyw sztucznych, COBI FACTORY SA. – s. przetwórstwo tworzyw sztucznych, CONTENUR POLSKA Sp. z o.o. – s. przetwórstwo tworzyw sztucznych, DUL MAR S.J. – s. metalowy, EC ENGINEERING – s. metalowy, ELDAN Sp. z o.o. Sp. k. – s. tekstylny, EUROTECH Sp. z o.o. – s. lotniczy, Firma Waldrex Sp. z o.o. Sp. k. – s. metalowy, Firma TARAPATA Sp. z o.o. – s. metalowy, Firma XERIMA Jan Szwakop – s. poligrafia i opakowania, Gardner Aerospace Mielec Sp. z o.o. – s. lotniczy, GUMOTIV Sp. z o.o. Sp. k. – s. przetwórstwo tworzyw sztucznych, HUSQVARNA POLAND Sp. z o.o. – s. elektromaszynowy, Interphone Service Sp. z o.o. – s. elektroniczny, KIRCHHoff POLSKA Sp. z o.o. – s. motoryzacyjny, Kronospan Mielec Sp. z o.o. – s. przetwórstwo drewna, Magellan Aerospace (Polska) Sp. z o.o. – s. lotniczy, MELEX Sp. z o.o. – s. motoryzacyjny, METALPOL Sp. z o.o. – s. metalowy, Mielec Power Systems Sp. z o.o. – s. elektromaszynowy, Mondi Bags Mielec Sp. z o.o. – s. poligrafia i opakowania, MPT Poland Sp. z o.o. – s. metalowy, ONDULINE POLSKA Sp. z o.o. – s. elementy budowlane, PLASTWAG SA. – s. przetwórstwo tworzyw sztucznych, Polskie Zakłady Lotnicze Sp. z o.o. – s. lotniczy, Polsko Koreańskie Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe JOONGPOL Sp. z o.o. – s. przetwórstwo tworzyw sztucznych, Purcell Systems International AB Sp. z o.o. Oddział Polska – s. elektroniczny, PURE ENERGY SYSTEMS Sp. z o.o. – s. budownictwo/fotowoltaika, Press-Media Sp. z o.o. Sp. k. – , P.W.”R&S” RĄCZKA Sp.j. – s. metalowy, RADO Sp. z o.o. – s. metalowy, RBC Bearings Polska Sp. z o.o. – s. lotniczy, REGMOT MIŁOŚ Sp.j. – s. metalowy, REG FORM Sp. z o.o. Sp.k. – s. metalowy, REMOG POLSKA Sp. z o.o. – s. lotniczy, Retech Sp. z o.o. – s. metalowy, SAMDEX Sp. z o.o. – s. przetwórstwo tworzyw sztucznych, SIEROSŁAWSKI GROUP Jan Sierosławski – s. przetwórstwo tworzyw sztucznych, Spirofleks Sp. z o.o. – s. elementy budowlane, SSC Sp. z o.o. Sp. k. – s. metalowy, SZEL-TECH Szeliga Grzegorz – s. lotniczy, TEMAR Sp. z o.o. – s. przetwórstwo tworzyw sztucznych, YASA Motors Poland Sp. z o.o. – s. metalowy, YASA Motors Poland Sp. z o.o. SKA – s. lotnictwo/motoryzacja, Zakład „RPOL” Polit Roman – s. elektromaszynowy, ZAMTECHNIKA Gładysek Sp.J. – s. metalowy, Zakłady Farmaceutyczne COLFARM SA. – s. farmaceutyczny, Zakłady Odzieżowe AG Sp. z o.o. – s. tekstylny, Zielona Budka (Mielec) Sp. z o.o. – s. spożywczy.
Wybrane dane według stanu na 31 V 2021 r.: powierzchnia – ok. 1723,97 ha w 33 podstrefach w 5 województwach (podkarpackim, lubelskim, malopolskim, śląskim i zachodniopomorskim); nakłady inwestycyjne – 11,6 mld zł; utworzenie 35,9 tys. miejsc pracy; główne dziedziny produkcji – lotnictwo, obróbka metali, tworzywa sztuczne i motoryzacja; kapitał polski – 67 %; głównie przedsiębiorstwa średnie i małe. Podstrefy w województwie podkarpackim: Dębica, Głogów Małopolski, Jarosław, Jasło, Jedlicze, Kolbuszowa, Krosno, Leżajsk, Lubaczów, Łańcut, Mielec, Ostrów, Radomyśl Wielki, Ropczyce, Rzeszów, Sanok, Strzyżów, Trzebowisko, Zagórz. Podstrefy w województwie lubelskim: Chełm, Kraśnik, Lubartów, Lublin, Międzyrzec Podlaski, Radzyń Podlaski, Rejowiec Fabryczny, Zamość. Podstrefa w województwie małopolskim: Gorlice. *Podstrefa w województwie śląskim: Częstochowa. Podstrefa w województwie zachodniopomorskim: Szczecin.
Wybrane dane według stanu na koniec III kwartału 2021 r.: zezwolenia ogółem – 449, w tym Mielec – 206; ważnych zezwoleń ogółem – 239, w tym Mielec – 84; nakłady ogółem – 11,8 mld zł, w tym Mielec – 3,5 mld zł (dane dotyczą ważnych zezwoleń); miejsca pracy ogółem – 36,5 tys., w tym Mielec – 10,5 tys. (dane dotyczą ważnych zezwoleń). Należy nadmienić, że ostatnie zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej w strefie mieleckiej zostało wydane przez zarządzającego SSE (tzn. ARP SA. Warszawa) w 2018 r. W roku znowelizowano system funkcjonowania SSE w Polsce w ramach programu Polska Strefa Inwestycji.
EUROTECH, firma funkcjonująca od 2001 r. w SSE EURO-PARK MIELEC. Specjalizuje się w branżach naftowej i lotniczej. Działalność w branży lotniczej rozpoczęła w 2005 r. We współpracy z naukowcami z Politechniki Rzeszowskiej zaprojektowano i wyprodukowano samolot bezzałogowy MJ-7 SZOGUN, przystosowany do funkcji imitatora celu powietrznego dla szkolenia Wojsk Obrony Przeciwlotniczej. Z kolei z Wojskowym Instytutem Technicznym Uzbrojenia w Zielonce skonstruowano system manewrujących imitatorów celów powietrznych VERMIN, składający się z naziemnej stacji kontroli lotów oraz wyrzutni z napędem pneumatycznym, zapewniający loty grupowe samolotów SZOGUN. System ten jest używany do szkolenia oddziałów OPL Wojska Polskiego, a jego obsługą zajmują się pracownicy EUROTECHU. Od 2013 r. firma pracuje nad nowymi produktami lotniczymi, m.in. platformą (samolotem) bezzałogowym o roboczej nazwie E-310. W 2016 r. rozpoczęto prace nad kolejnym samolotem bezzałogowym o nazwie HAASTA, a w 2017 r. – nad systemem antykolizyjnym IDAAS w ramach programu INNOLOT, który ma przyczynić się do zwiększenia autonomii systemów bezzałogowych, niezbędnych do wykonywania lotów w przestrzeni cywilnej. W przyszłości firma zakłada produkcję urządzeń lotniczych dla instytucji cywilnych, przydatnych m.in. w różnego rodzaju monitoringach. W celu systematycznego unowocześniania produktów, opracowywania nowych technologii i wytwarzania innowacyjnych urządzeń – EUROTECH aktywnie uczestniczy w pracach badawczo-rozwojowych, współpracuje z wieloma ośrodkami akademickimi, badawczymi i przemysłowymi polskimi i zagranicznymi. Należy do stowarzyszenia firm przemysłu lotniczego Dolina Lotnicza. W 2023 r. otrzymała honorowe wyróżnienie Tygodnika Wprost – „Orzeł” w kategorii „Przedsiębiorstwo Regionu”.
EUROZLOTY AN-2, coroczne europejskie zloty samolotów An-2. Inicjatywa ich organizowania zrodziła się w 1997 r. w Mielcu, miejscu produkcji tych samolotów, z okazji 50. rocznicy oblotu pierwszego samolotu An-2. Pierwsze spotkanie otrzymało nazwę Międzynarodowy Zlot Samolotów An-2 i miało miejsce na lotnisku w Mielcu, w czasie AIR-SHOW-97 (29 VIII – 1 IX). Od następnego przyjęto nazwę Eurozlot An-2.
*I Międzynarodowy Zlot – 29 VIII – 1 IX 1997 r. – Mielec (Polska); *II Eurozlot – 1998 r. – Gotlandia (Szwecja); *III Eurozlot – 1999 r. – Kowno (Litwa); *IV Eurozlot – 2000 r. – Lisie Kąty, Grudziądz (Polska); *V Eurozlot – 16-19 VIII 2001 r. – Ryga (Łotwa); *VI Eurozlot – 16 VIII 2002 r. – Jelenia Góra (Polska); *VII Eurozlot – 28-31 VIII 2003 r. – Ramsdorf (Niemcy); *VIII Eurozlot – 2004 r. – Watorowo, Chełmno (Polska); *IX Eurozlot – 11-14 VIII 2005 r. – Jaromierz (Czechy); *X Eurozlot – 10-13 VIII 2006 r. – Jelenia Góra (Polska); *XI Eurozlot – 9-12 VIII 2007 r. – Wilno (Litwa); *XII Eurozlot – 31 VII – 3 VIII 2008 r. – Wilamowo, Kętrzyn (Polska); *XIII Eurozlot – 6-9 VIII 2009 r. – Gera-Leumnitz (Niemcy); *XIV Eurozlot – 12-15 VIII 2010 r. – Waskato (Szwecja); *XV Eurozlot – 11-14 VIII 2011 r. – Teuge (Holandia); *XVI Eurozlot – 9-12 VIII 2012 r. – Hradec Kralove (Czechy); XVII Eurozlot – 18 VIII 2015 r, – Luxemburg; …; *XIX Eurozlot – 12 VIII 2017 r. – Mielec. (Brak wiadomości o kolejnych zlotach.)
EXTRA MIELEC, tygodnik, gazeta bezpłatna wydawana od 2004 r. Siedzib a redakcji: ul. S. Żeromskiego 19/22. Jej wydawcą była Oficyna Wydawnicza Literatura Faktu Sp. z o.o. Tematyką artykułów były najczęściej aktualne problemy miasta i jego regionu, a ponadto dużo miejsca przeznaczano na reklamy. Zawieszono wydawanie tygodnika.