Pradzieje – 1771 – Encyklopedia miasta Mielca

[ivory-search id=”258″ title=”Wyszukiwarka”]

Około 10 000 – 8 000 lat p.n.e. W okresie schyłkowego paleolitu na terenie dzisiejszego Wojsławia (osiedla miasta Mielca, w rejonie ul. J. Iwaszkiewicza) istniała osada ludzka. Świadczą o tym narzędzia kamienne i inne ślady znalezione na miejscu osady.

Około 4 500 – 1 800 lat p.n.e. W neolicie funkcjonowała osada ludzka na terenie dzisiejszego Wojsławia, o czym świadczą wykopane toporki kamienne i inne przedmioty.

Około 1 800 – 650 lat p.n.e. W epoce brązu ludność mieszkająca na ziemiach dzisiejszego Wojsławia znajdowała się pod wpływem kultury Chłopice – Veselé.

II w. n.e. Do skupisk ludności na terenie dzisiejszego Mielca dotarła kultura przeworska. Budowano jamy z dachem i paleniskiem wewnątrz jam. Zajmowano się łowiectwem i rybołówstwem. Uprawiano ziemię, hodowano bydło. Pojawiały się pierwsze rzemiosła: tkactwo, garncarstwo, prymitywne hutnictwo. Wzdłuż rzeki Wisłoki prowadził szlak handlowy rzymskich kupców, którzy podążali tędy na północ, może nawet do brzegów Morza Bałtyckiego. Świadectwem tego są znalezione monety rzymskie.

IV – VI w. Tereny nad Wisłą najechali Hunowie, a po ich najeździe zanikła działalność miejscowej ludności. Prawdopodobnie została wymordowana lub wzięta do niewoli.

VI – VII w. Na tereny nadwiślańskie przybyli Słowianie.

IX – X w. Ziemia mielecka wchodziła w skład terytorium Wiślan.

Koniec X w. Ziemie Wiślan przeszły pod władanie Mieszka I i stały się częścią pierwszego państwa polskiego.

Od XI w. Ziemia mielecka podlegała kasztelanii wiślickiej w dzielnicy sandomierskiej.

MIELEC OD XII DO XVIII WIEKU

XIII wiek

13 VI 1224 r. W dokumencie o rozgraniczeniu posiadłości w Pełczyskach biskupa krakowskiego Iwona wśród świadków pojawia się „Paulik de Melcha” (Pawlik z Mielca). Jest to pierwsza udokumentowana wzmianka o Mielcu.
1229? Bulla papieża Grzegorza IX wymienia wśród płacących dziesięcinę dla opactwa benedyktynów w Tyńcu dwa Mielce (drugi to prawdopodobnie Wola Mielecka).
1241 Tereny południowej Polski zostały napadnięte i zniszczone przez Tatarów.
1259-1260 Na południową Polskę ponownie napadli Tatarzy.
1269 Przy zamianie Wojsławia za wieś Grzegorzowice, dokonanej przez rycerza Żegotę z klasztorem na Łysej Górze, książę Bolesław Wstydliwy nadał Wojsławowi szeroki immunitet i prawo niemieckie.
1287-1288 Po raz trzeci na polskie tereny nadwiślańskie napadli Tatarzy.
XIV w. Rozwinął się ruch handlowy prowadzący szlakiem doliny rzeki Wisłoki (po obu stronach) od Sandomierza na południe, przez Dębicę, Pilzno i Duklę do Bardejowa i Koszyc.

XIV wiek

1339? W dokumencie o składzie dóbr Pełki (kasztelana sieciechowskiego, nieślubnego syna Kazimierza Wielkiego) i jego żony Małgorzaty pojawia się po raz pierwszy miejscowość Sochow (Rzochów).
1339 Cudka (Czudka), żona Niemierzy z Gołczy, otrzymała w posagu od ojca – Pełki (kasztelana sieciechowskiego) wieś Rzochów
ok. 1346 Zmarł Jakub Trestka, herbu Gryf, kasztelan brzeski, właściciel Mielca i okolic.
1348-1350 Na terenie niemal całej Europy, w tym na terenach nadwiślańskich, panowała epidemia dżumy („morowego powietrza”).
2. poł. XIV w. Rozwinął się ruch handlowy na trakcie od Rzochowa na Ruś – tzw. gościniec ruski.
1365 Syn Niemierzy – Pełka z Galowa zastawił Rafałowi z Tarnowa (herbu Leliwa), podkomorzemu krakowskiemu, dobra dziedziczne: Trześń i połowę Rzochowa za sumę 140 grzywien groszy praskich.
1372/1373 Zmarł Rafał z Tarnowa (Tarnowski), a zastaw z Rzochowem otrzymał w spadku syn – Jan Tarnowski.
Ok. 1373 Powstała parafia rzymskokatolicka w Mielcu. Pierwszym kościołem parafialnym był prawdopodobnie kościół Trójcy Świętej. Przy kościele założono szkółkę parafialną kształcącą ministrantów, zgodnie z wytycznymi władz kościelnych.
26 IV 1379 Syn Pełki – Niemierza, dziedzic Galowa, sprzedał Rzochów i Trześń Janowi z Tarnowa (Tarnowskiemu), kasztelanowi sandomierskiemu, za 300 grzywien groszy praskich.
7 IX 1379 Elżbieta Łokietkówna, siostra Kazimierza Wielkiego, matka króla Ludwika Węgierskiego, królowa Węgier i Polski, na prośbę Jana z Tarnowa, kasztelana sandomierskiego, przeniosła jego wsie dziedziczne (m.in. Rzochów) z prawa polskiego na prawo magdeburskie.
1379-1382 Król Ludwik Węgierski zezwolił Janowi Tarnowskiemu na lokację miasta Rzochowa na prawie magdeburskim. Nowemu miastu nadano przywileje, m.in. w postaci trzech jarmarków oraz targów tygodniowych w soboty.
1379-1382 W Rzochowie wybudowano z fundacji Tarnowskich kościół pod wezwaniem św. Marka Ewangelisty.
1379-1382 W dokumencie wymieniono Grabie – miejscowość położoną w pobliżu Rzochowa.
Ok. 1380-1382 Powstała parafia rzymskokatolicka w Rzochowie.
Ok. 1386 Zmarł Paszko Trestka, herbu Gryf. Był właścicielem m.in. Brzany, Gierczyc, Sędziszowej i Sierosławic oraz Mielca i okolic.
1397? Województwo sandomierskie podzielono na powiaty. Mielec znalazł się na pograniczu powiatu sandomierskiego i pilzneńskiego.

XV wiek

10 XI 1405? W podziale dóbr braci Trestków – Paszki i Jana – Jan otrzymał większość posiadłości Trestków w woj. sandomierskim, w tym cały klucz mielecki.
1408 Wójtem Rzochowa mianowano Goworkę, prawdopodobnie szlachcica. Pełnił tę funkcję do 1424 r.
1409 Zmarł Jan z Tarnowa – wojewoda krakowski, założyciel miasta Rzochowa, a spadek po nim otrzymał syn – Jan (II) z Tarnowa.
1410 Jan (II) Tarnowski – wojewoda krakowski, właściciel m.in. Rzochowa – uczestniczył w bitwie pod Grunwaldem.
1412 Na uniwersytecie krakowskim pojawił się pierwszy student z Rzochowa – Benedykt.
1416/1417 Zmarł Jan (I) Trestka (Żuk), herbu Gryf, właściciel Mielca, inicjator budowy kościoła św. Mateusza i Najświętszej Maryi Panny.
1427 Dokument wzmiankuje o funkcjonowaniu w Rzochowie samorządu miejskiego składającego się z wójta i siedmiu ławników.
30 XI 1429 Biskup krakowski Zbigniew Oleśnicki potwierdził erekcję nowego kościoła p.w. św. Mateusza Ewangelisty i
Najświętszej Maryi Panny, późniejszego kościoła parafialnego.
Ok. 1430 Zmarła Anna (I) – żona Jana (I) Trestki (Żuka), matka rodu Mieleckich.
1432/1433 Zmarł Jan (II) Tarnowski, a majątek rzochowski odziedziczył po nim Jan Feliks Tarnowski.
1443-1446 Proboszczem parafii rzymskokatolickiej w Mielcu był ks. Piotr.
1444 Wójtem Rzochowa został szlachcic Urban. Pełnił on tę funkcję do 1452 r.
1445 Jan (II) z Mielca został mianowany burgrabią lubelskim (zastępcą kasztelana) i sprawował ten urząd do 1455 r.
1446 W dokumencie wzmiankowany jest ks. Jakub Pacossy – proboszcz parafii rzymskokatolickiej w Mielcu.
1448? Po śmierci Elżbiety Tarnowskiej miasto Rzochów i 9 okolicznych wsi otrzymał w spadku Jan Feliks Tarnowski, późniejszy kasztelan wiślicki i wojewoda lubelski.
1452 W dokumentach Akademii Krakowskiej zapisano studenta Mikołaja syna Jana z Rzochowa.
17 III 1457 Na prośbę Jana (II) z Mielca herbu Gryf, syna Jana (I) Trestki, król Kazimierz Jagiellończyk, przebywający na sejmie walnym w Piotrkowie, wydał zezwolenie na założenie miasta Nowy Targ obok wsi Mielec.
1459/1460 Zmarł Jan (II) z Mielca, herbu Gryf, właściciel Mielca. Wystarał się o zezwolenie królewskie na założenie miasta Mielca i otrzymał je 17 III 1457 r.
1460-1465 Proboszczem mieleckiej parafii był ks. Tomasz.
1462 Z fundacji Jana (III) i Bernardyna Mieleckich powstała parafia rzymskokatolicka w Cmolasie.
18 XI 1470 r. Na podstawie zezwolenia króla Kazimierza Jagiellończyka z 17 III 1457 r. synowie Jana (II) z Mielca – Jan (III) i Bernardyn Mieleccy herbu Gryf – wystawili akt lokacyjny miasta Mielca na prawie magdeburskim.
1470-1490 W czasie dwudziestoletniego okresu zwolnienia z podatków powstała pierwsza zabudowa miasta. Rozpoczęto od rynku (100 m x 87 m) i wychodzących od niego ulic. Na rynku stanął drewniany ratusz, a wokół niego kramy. Ponadto pomiędzy rynkiem i rzeką Wisłoką, na terenach parafialnych stał już kościół z cmentarzem.
1478/1479 Po ks. Mikołaju Weszarze z Pilzna proboszczem parafii rzochowskiej został ks. Jakub z Tarnowa.
1480 Bracia Jan i Bernardyn Mieleccy zakupili od Jana Skrętki (Skrzątko?) wsie Wojsław i Chorzelów.
1484/1485 Zmarł Jan Feliks Tarnowski herbu Leliwa – wojewoda lubelski, właściciel m.in. Rzochowa i Rzemienia. Majątek ten przejął w spadku syn Jan „Szram”.
1487? Zmarł Jan (III) Mielecki h. Gryf, jeden z założycieli miasta Mielca w 1470 r. i jego współwłaściciel.
Ok. 1489 Zmarł Bernardyn Mielecki h. Gryf, współzałożyciel miasta Mielca w 1470 r. Mielec i klucz mielecki otrzymał w spadku Stanisław Mielecki h. Gryf, syn Jana (III).
1491 Ks. Jan z Przecławia zrezygnował z funkcji proboszcza mieleckiej parafii.
1491 Proboszczem mieleckiej parafii został ks. Erazm Kromer.
1492 Anna (II) – córka Jana (III) z Mielca h. Gryf – wyszła za mąż za Mikołaja Firleja, herbu Lewart, hetmana wielkiego koronnego
1494 Na uniwersytet krakowski zapisali się pierwsi mielczanie – Mikołaj syn Klemensa i Walenty syn Stanisława.
Ok. 1494 Stanisław Mielecki ożenił się z Elżbietą z Tęczyńskich.
1495 Na uniwersytecie krakowskim rozpoczęli naukę m.in. Michał z Mielca i Jakub z Rzochowa.
1497 Stanisław Mielecki uczestniczył w wyprawie króla Jana Olbrachta na Mołdawię.

XVI wiek

1502 Wiele miejscowości w województwie sandomierskim, w tym Mielec i Rzochów, zostało napadniętych i spalonych przez Tatarów.
3 VI 1502 W Nowym Mieście Korczynie król Aleksander Jagiellończyk zatwierdził i transmutował, na prośbę Stanisława Mieleckiego, zezwolenie na lokację miasta Mielca.
1506 Stanisław Mielecki został wybrany posłem z województwa sandomierskiego na sejm w Lublinie, a następnie uczestniczył w zjeździe wielkopolskim w Kole.
Jesień 1506 Stanisław Mielecki wziął udział z własną chorągwią (być może byli w niej także wybrani mieszkańcy Mielca i okolic) w wyprawie na Pokucie i Mołdawię.
Ok. 1507 Zmarł Jan „Szram” Tarnowski – wojewoda krakowski, właściciel m.in. Rzochowa i Rzemienia. Klucz rzochowski otrzymał w spadku syn Stanisław.
1508 W kluczu rzochowsko-rzemieńskim Stanisława Tarnowskiego znajdowało się 11 wsi.
1510 Dokonano rozgraniczenia miasta Mielca i wsi Cmolas, będących własnością Stanisława Mieleckiego, od miasta Rzochowa i wsi Kolbuszowa, będących własnością Stanisława Tarnowskiego.
1510 Dokument wspomina o działalności klokowskiego młyna, który został wybudowany w pobliżu zamku Mieleckich.
28 IV 1512 Stanisław Mielecki – jako rotmistrz obrony potocznej – uczestniczył w zwycięskiej bitwie z Tatarami na polach pomiędzy Łopusznem a Wierzbowcem.
1512 Stanisław Mielecki zakupił Zgórsko od Piotra Pacanowskiego.
1512 Dokument wspomina o istnieniu młyna w Rzochowie.
1513-1515 Proboszczem parafii mieleckiej był ks. Stanisław.
Ok. 1513 Proboszczem parafii rzochowskiej został ks. Mateusz z Lubziny. Pełnił tę funkcję do 1529 r.
1514 Anna Mielecka (córka Stanisława) wyszła za mąż za Przecława Ligęzę.
1514 Stanisław Mielecki zakupił Brzyście od Hieronima Szczepanowskiego.
III 1515 Stanisław Mielecki, jako dworzanin króla Zygmunta I, uczestniczył w spotkaniu Zygmunta I z Władysławem
w Pozsoniu (Bratysławie).
4 VI 1515 Stanisław Mielecki otrzymał kasztelanię połaniecką.
17 – 22 VII 1515 Stanisław Mielecki uczestniczył w zjeździe monarchów we Wiedniu.
31 X 1515 Stanisław Mielecki został kasztelanem zawichojskim.
1515 Ks. Bartłomiej z Turobina został mianowany proboszczem parafii św. Mateusza. Pełnił tę funkcję do 1541 r.
Lato 1516 Z inicjatywy wojewody krakowskiego Krzysztofa Szydłowieckiego w Mielcu odbył się zjazd senatorów i magnatów małopolskich w sprawie organizowania obrony przed powtarzającymi się napadami tatarskimi. Spotkanie odbyło się prawdopodobnie w wybudowanym przez Stanisława Mieleckiego zamku obronnym nad Wisłoką.
1519 Król Zygmunt Stary nadał właścicielowi Rzochowa i Rzemienia – Stanisławowi Tarnowskiemu, kasztelanowi chełmskiemu, cło mostowe na terenie jego posiadłości.
1522 Król Zygmunt Stary nadał właścicielowi Mielca Stanisławowi Mieleckiemu, kasztelanowi zawichojskiemu, cło mostowe w Mielcu.
4 II 1522 Odbyło się uroczyste nadanie statutu cechowi kowalskiemu w Mielcu. W uroczystości uczestniczyli: właściciel miasta Stanisław Mielecki, przedstawiciele cechu, świadkowie – przedstawiciele szlachty: Bernard i Stanisław Baranowscy, Jakub Borowski i Andrzej Turski oraz mieleccy rajcowie.
26 VII 1526 Biskup krakowski Piotr Tomicki ustanowił prepozyturę w Mielcu i podporządkował jej kościół w Chorzelowie i kaplicę w Jaślanach. Byt materialny zapewniła jej fundacja Stanisława (I) Mieleckiego. Umożliwiło to utrzymanie prepozyta, 6 wikariuszy i rektora szkoły.
1526 Powstało Bractwo Literackie – pierwsze w historii miasta mieszczańskie stowarzyszenie katolickie.
1527 Stanisław Tarnowski, kasztelan chełmski i później sądecki, dziedzic Rzochowa i okolicznych dóbr, odnowił przywilej lokacyjny dla Rzochowa.
1527 Na podstawie dokumentu króla Zygmunta Starego Rzochowowi przyznano prawo organizowania trzech jarmarków w roku: na św. Stanisława (8 V), na Boże Ciało i na św. Stanisława (29 IX) oraz cotygodniowe targi.
1527 Stanisław (II) Mielecki był rotmistrzem obrony potocznej i został starostą zawichojskim.
1527 W dokumencie pojawia się wzmianka o Janie – łaziebniku miejskim, prawdopodobnie pierwszym w historii miasta.
Ok. 1528 Zmarł Stanisław (I) Tarnowski, kasztelan sądecki, właściciel dóbr rzochowsko-rzemieńskich.
15 V 1529 Zmarł Andrzej Mielecki – najstarszy syn Stanisława i Elżbiety z Tęczyńskich, określany jako mężny rycerz. Pochowano go w podziemiach kościoła parafialnego św. Mateusza w Mielcu.
9 VIII 1529 Na prośbę Stanisława Mieleckiego król Zygmunt Stary potwierdził dokument komisarzy królewskich z 4 V 1528 r., wystawiony w okolicach Mielca, wyznaczający granice między wsiami królewskimi – Tuszowem i Jaślanami a dobrami Stanisława Mieleckiego: Mielcem, Wojsławiem, Cyranową Wolą, Chorzelowem i Chrząstowem.
1530 Zmarł Stanisław Tarnowski – właściciel klucza rzochowskiego. Majątek przejęła żona – Katarzyna z Dąbrowicy.
1531 Jan (IV) Mielecki dowodził największą chorągwią (500 koni) w czasie wyprawy wojsk polskich pod dowództwem hetmana Jana Tarnowskiego na Mołdawię.
22 VIII 1531 Jan (IV) Mielecki uczestniczył w bitwach pod Gwoźdźcem i Obertynem.
przed 31 I 1532 Statut otrzymał cech krawiecki. Podpisał go m.in. Stanisław Mielecki.
31 I 1532 Zmarł Stanisław Mielecki – rotmistrz królewski, kasztelan połaniecki i zawichojski, właściciel klucza mieleckiego. Pochowano go w podziemiach kościoła św. Mateusza w Mielcu.
Ok. 1533 Zmarła Elżbieta Mielecka (z Tęczyńskich), żona Stanisława Mieleckiego. Została pochowana w podziemiach kościoła parafialnego św. Mateusza w Mielcu.
1534 Stanisław (II) Mielecki towarzyszył Andrzejowi Tęczyńskiemu (kasztelanowi krakowskiemu) w pielgrzymce do Ziemi Świętej i zmarł w Jerozolimie.
1535? Za zasługi w wojnie z Moskwą, m.in. za udział w zdobyciu Homla i Staroduba, Jan (IV) Mielecki otrzymał godność kasztelana czchowskiego.
1537 Jan (IV) Mielecki i Mikołaj Sieniawski dowodzili polskim wojskiem w zwycięskiej bitwie z Tatarami pod Pankowcami na Podolu.
Ok. 1537 Sebastian Mielecki ożenił się z Zofią z Kościeleckich, która wniosła w posagu m.in. miasto Pleszew i kilkanaście wsi.
18 I – 28 II 1538 W czasie sejmu w Piotrkowie Jan (IV) Mielecki został mianowany kasztelanem wiślickim.
1538 Pod komendą hetmana Jana Tarnowskiego Jan (IV) Mielecki z własną chorągwią brał udział w zwycięskiej bitwie z hospodarem mołdawskim Piotrem Rereszem pod Chocimiem.
Ok. 1539 Jan Mielecki (IV) ożenił się z Anną z Kolów, która wniosła duży posag, m.in. kilka miast i kilkanaście wsi.
1539 Jan (IV) Mielecki został pisarzem polnym małopolskim i pełnił tę funkcję do 1541 r.
ok. 1542 Wybudowano drewniany kościół św. Anny przy drodze do Wojsławia.
1543 Zmarł Zacheusz (Zawisza?) Mielecki.
ok. 1543 Zmarła Anna Ligęza (żona Przemysława Ligęzy, z domu Mielecka, córka Stanisława). Była damą dworu królowej węgierskiej Izabeli Jagiellonki.
4 X 1546 lub 5 VII 1546 16 lat po śmierci Stanisława Tarnowskiego (w tym czasie spadkiem po nim zarządzała jego żona – Katarzyna) – dobra rzochowsko-rzemieńskie przejęli synowie Wojciech i Jan, a pozostały majątek pozostał przy ich matce.
15 III – 20 V 1547 – W czasie sejmu w Krakowie Jan (IV) Mielecki został mianowany wojewodą podolskim.
13 V 1547 Sebastian Mielecki otrzymał kasztelanię wiślicką po bracie – Janie (IV).
11 VIII 1548 W Krakowie król Zygmunt August zatwierdził podział dóbr dziedzicznych miasta Mielca i 16 wsi wchodzących w skład klucza mieleckiego, dokonany pomiędzy synami Stanisława: Janem – wojewodą podolskim, Sebastianem – kasztelanem wiślickim i Walerianem – podkomorzym sandomierskim. Mielec został podzielony na trzy części, podobnie uczyniono z całym kluczem mieleckim.
XII 1548 – II 1549 Sebastian Mielecki znalazł się w grupie polskich panów towarzyszących królowi Zygmuntowi Augustowi podczas spotkania z Barbarą Radziwiłłówną i wjazdu do Krakowa.
III 1549 Sebastian Mielecki towarzyszył biskupowi kujawskiemu Andrzejowi Zebrzydowskiemu w poselstwie do Siedmiogrodu.
1549 Zmarł Wojciech Tarnowski, współwłaściciel Rzochowa i Rzemienia. Sukcesję po nim objął syn Stanisław.
1549 W akcie odbierania hołdu przez króla Zygmunta Augusta od książąt pomorskich uczestniczył Jan (IV) Mielecki.
1550 Duża część Mielca uległa zniszczeniu w czasie wielkiego pożaru. W celu zmobilizowania mieszkańców do odbudowy miasta zwolniono ich od wszelkich podatków na okres 10 lat.
1550 Jan (IV) Mielecki objął starostwo grodeckie.
27 VI 1552 W wielkim popisie wojskowym we Lwowie wziął udział Jan (IV) z własną chorągwią (200 koni).
1553 Zmarł Walerian Mielecki, podkomorzy sandomierski, a jego mieleckie dobra i trzecią część miasta przejął syn Jan (V).
21 VI 1555 Król Zygmunt August mianował Jan (IV) Mieleckiego marszałkiem wielkim koronnym.
1555 Mikołaj (I) Mielecki uczestniczył w zdobywaniu Sieny przez wojska cesarskie, co uwiecznił w elegii jego przyjaciel Jan Kochanowski.
1556 Współwłaściciele Mielca Jan i Sebastian Mieleccy ponowili nadanie statutu Cechowi Krawieckiemu.
1556? Sukiennicy wspólnie z rzemieślnikami pokrewnych zawodów utworzyli cech sukienniczy.
6 XII 1556 – 14 I 1557 W sejmie koronnym w Warszawie uczestniczył Jan (IV) Mielecki jako marszałek wielki koronny.
Lato 1557 Janowi (IV) Mieleckiemu powierzono funkcję hetmana okresowego i dowodzenie wojskami polskimi w wyprawie na Inflanty. Do wojny nie doszło, ponieważ 14 IX 1557 r. mistrz inflancki Johann Wilhelm Fürstenberg ukorzył się przed królem Zygmuntem Augustem w Pozwolu i zawarł układ na nowych warunkach, m.in. zobowiązał się pokryć koszty wymienionej wyprawy wojennej. W wyprawie wziął także udział Mikołaj (I) Mielecki i w obozie pod Pozwolem został przyjęty do grona dworzan królewskich.
1557 Mikołaj (I) Mielecki został starostą chmielnickim. Niedługo potem król Zygmunt August nadał mu starostwo grodeckie i wówczas Mielecki zrzekł się starostwa chmielnickiego.
1557 Tarnowscy zbudowali na przedmieściu Rzochowa kaplicę pod wezwaniem św. Anny i szpital dla ubogich.
22 XII 1557 Mielecki mieszczanin Wawrzyniec Wysz uposażył kościół szpitalny Świętego Ducha przy szpitalu (przytułku dla ubogich) w pobliżu kościoła parafialnego.
1558 Jan (IV) Mielecki otrzymał starostwo samborskie.
1560 Mikołaj (I) Mielecki wszedł do senatu koronnego.
13 III 1561 Zmarł Jan (IV) Mielecki, wojewoda podolski i marszałek wielki koronny, współwłaściciel Mielca. Pochowany został w podziemiach kościoła św. Mateusza w Mielcu. Spadek po nim otrzymał syn Mikołaj (I).
ok. 1561 Proboszczem parafii rzochowskiej był ks. Jan Szydłowski.
ok. 1561 Po przyłączeniu się do reformacji kalwińskiej właściciel Rzochowa Jan Tarnowski (zwany Rzemieńskim) nakazał duchownym katolickim opuścić kościół w Rzochowie i zamienił go na zbór kalwiński.
VI 1563 W kościele rzochowskim i zamku rzemieńskim odbyły się spotkania wyznawców kalwinizmu z teologiem Franciszkiem Stankerem.
22 IX 1563 – 1 IV 1564 W czasie sejmu w Warszawie Sebastian Mielecki został delegatem senatu do lustracji dóbr królewskich w Wielkopolsce.
1563 Sebastian Mielecki otrzymał starostwo brzeskie na terenie Wielkopolski.
1564 Mikołaj (I) Mielecki wziął udział w zwycięskich bitwach z armią moskiewską pod Czaśnikami (26 I), Orszą (7 II) i Ozieryszczami oraz nieudanym oblężeniu twierdzy Połock. Wojskami litewskimi dowodził hetman wielki litewski Mikołaj Radziwiłł „Rudy”.
1565 Zmarł Wojciech Tarnowski, współwłaściciel dóbr rzochowsko-rzemieńskich.
12 IX 1566 Odbył się ślub Mikołaja (I) Mieleckiego z Elżbietą Eleonorą z Radziwiłłów (córką Mikołaja „Czarnego”).
1567 Mikołaj (I) Mielecki został mianowany kasztelanem wojnickim.
20 XI 1568 Sebastian Mielecki został kasztelanem krakowskim, czyli pierwszym senatorem.
1 VII 1569 W Lublinie Polska i Litwa zawarły unię, na mocy której powstało jedno państwo Rzeczpospolita Obojga Narodów z jednym władcą, jednym sejmem, senatem i monetą oraz wspólną polityką zagraniczną i wojskową. W tym wiekopom-nym wydarzeniu uczestniczył Mikołaj (I) Mielecki.
5 IX 1569 Mikołaj (I) Mielecki został mianowany wojewodą podolskim.
III 1571 Mikołaj (I) Mielecki reprezentował króla Zygmunta Augusta na pogrzebie królewicza Jana Zygmunta Zapolyi w Siedmiogrodzie i brał udział w realizacji jego testamentu.
Ok. 1571 Zmarł Jan Amor Tarnowski „Rzemieński” – współwłaściciel klucza rzemieńsko-rzochowskiego.
19-24 VII 1572 Sebastian Mielecki – kasztelan krakowski – patronował zjazdowi szlachty małopolskiej w Krakowie.
1572 Klucz rzemieńsko-rzochowski otrzymał Stanisław (II) Tarnowski – syn Jana Tarnowskiego „Rzemieńskiego”.
1572 Mikołaj (I) Mielecki dowodził – jako hetman zaciężny – wyprawą do Mołdawii. Po początkowych sukcesach nad Mołdawianami został zmuszony przez armię turecką do odwrotu. Po zaciętych walkach pod Chocimiem, przy wsparciu przybyłego na pomoc hetmana Jerzego Jazłowieckiego, udało się zawrzeć układ z Turkami i Mikołaj powrócił do kraju.
1572 Zmarł Stanisław Mielecki (jezuita) – syn Waleriana Mieleckiego.
28 I 1573 Mikołaj (I) Mielecki znacząco przyczynił się do uchwalenia przez sejm konwokacyjny w Warszawie „pokoju pospolitego między rozerwanymi i różnymi w wierze”, zwanego też „pokojem religijnym”. W konwokacji uczestniczył także Sebastian Mielecki.
III 1573 W czasie obrad sejmików ziemskich pokonwokacyjnych, będących równocześnie przedelekcyjnymi, rozpatrywano m.in. możliwe kandydatury na króla Rzeczpospolitej. Do grona polskich kandydatów zaliczano Mikołaja (I) Mieleckiego.
1573 Po raz pierwszy do mieleckiej księgi wójtowskiej wpisano informację o Żydach – Izraelu i Barbarze.
21 II 1574 W czasie koronacji Henryka Walezego w katedrze na Wawelu Sebastian Mielecki pełnił jedną z głównych funkcji, bowiem jako pierwszy senator podawał koronę prymasowi Jakubowi Uchańskiemu, który koronował króla.
22 II – 2 IV 1574 W czasie sejmu koronacyjnego na zamku wawelskim Sebastian Mielecki ostro domagał się zaprzysiężenia przez króla „pokoju religijnego”.
Jesień 1574 Zmarł Sebastian Mielecki – kasztelan krakowski i pierwszy senator Rzeczypospolitej. Pochowany został w podziemiach kościoła św. Mateusza w Mielcu. Sukcesorem jego części Mielca został syn Hieronim.
1575 Mikołaj (I) Mielecki i M. Sieniawski dowodzili obroną ziem ruskich przed Tatarami.
1575 Wójtem mieleckim był Mikołaj Strzelec – jeden z najbogatszych mieszczan mieleckich w latach 70. XVI w.
4 XI 1575 W Mielcu wybuchł duży pożar, który zniszczył połowę miasta. Przyczyną pożaru było zaprószenie ognia w stajni Szczęsnego Bogaczka przez przybyłych na jarmark rzemieślników z Iwanisk.
1575 Dokument informuje o browarze prowadzonym przez mieleckiego wójta Mikołaja Strzelca.
1577 W rezultacie wieloletnich starań jezuitów Mikołaj (I) Mielecki powrócił do wiary katolickiej.
ok. 1577 Stanisław Tarnowski przeprowadził rekatolizację kościoła w Rzochowie.
ok. 1577 Wybudowano kościół szpitalny św. Anny przy szpitalu (przytułku dla ubogich) w Rzochowie.
1577 Rektorem szkoły w Mielcu był Jakub – bakałarz sztuk wyzwolonych.
ok. 1577 Zbudowano drewniany kościół Najświętszej Panny Maryi Łaskawej na wzgórzu Piasek przy drodze do Sandomierza.
1578 W rejestrze poborowym wymieniono 40 rzemieślników płacących podatek do skarbu królewskiego.
ok. 1578 Zmarł Jan (V) Mielecki. W spadku po nim trzecią część Mielca otrzymał syn Jan (VI).
ok. 1578 Powstał Cech Garncarski w Mielcu.
2 II 1579 król Stefan Batory mianował Mikołaja (I) Mieleckiego hetmanem wielkim koronnym.
VI – IX 1579 Hetman wielki koronny Mikołaj Mielecki był jedną z głównych postaci zorganizowanej przez króla Stefana Batorego zwycięskiej wyprawy przeciwko Moskwie. Dowódcą chorągwi jazdy był Hieronim Mielecki. Zdobyto wówczas twierdze: Połock (dowodził król), Sokół i Suszę (dowódcą wojsk był Mielecki) oraz Turowlę i kilka mniejszych zamków.
VII – IX 1580 W wyprawie na Moskwę uczestniczył Hieronim Mielecki. Zdobyto wówczas twierdzę Wielkie Łuki.
1580 Elżbieta Eleonora Mielecka (z Radziwiłłów) przeszła na katolicyzm.
1580 W dokumencie cechowym pojawił się zapis o sukienniku Grzegorzu – jednym z pierwszych mistrzów tego rzemiosła w Mielcu.
ok. 1580 Proboszczem parafii w Rzochowie mianowano ks. Stanisława Gałązkę.
1581 Mikołaj (I) Mielecki odmówił – z powodu choroby – udziału w następnej wyprawie na Moskwę. Król mianował Jana Zamoyskiego hetmanem wielkim koronnym, a urażony tym Mielecki odesłał królowi buławę hetmańską.
1582 Proboszczem parafii św. Mateusza został ks. Mikołaj Koczowski i pełnił tę funkcję do 1596 r.
1582 Właściciele Mielca nadali proboszczowi parafii św. Mateusza cło mostowe oraz opłaty jarmarczne i targowe w Mielcu.
1583 Doszło do pojednania Mikołaja (I) Mieleckiego z Janem Zamoyskim. W tym roku Mielecki otrzymał starostwo dolińskie na Rusi.
1584 Siedemnastoletni Mikołaj (II) Mielecki został mianowany przez króla Stefana Batorego opatem tynieckim.
ok. 1585 Po bezpotomnej śmierci Stanisława (II) Tarnowskiego i jego żony Zofii (z Mieleckich) – Rzochów i okolice przejął Hieronim Mielecki, a później – jego córka Anna (po mężu Ratowska).
11 V 1585 W czasie leczenia w Krakowie zmarł Mikołaj (I) Mielecki. Pochowano go w podziemiach kościoła św. Mateusza w Mielcu. Trzecią część Mielca w spadku po nim otrzymała córka Zofia.
1586 Zofia Mielecka, córka Mikołaja, wyszła za mąż za księcia Symeona Olelkowicza Słuckiego.
1587 Biskup krakowski Piotr Myszkowski erygował prepozyturę szpitalną w Rzochowie.
1587 W Mielcu rozprzestrzeniła się dżuma („morowe powietrze”, „czarna śmierć”), pochłaniając wiele ofiar.
1588 Hieronim Mielecki został kasztelanem czechowskim i starostą sandomierskim.
1588 W dokumencie pojawiła się pierwsza wzmianka o aptece w Mielcu prowadzonej przez Wojciecha Pharmacopolę.
Ok. 1589 Anna Mielecka wyszła za mąż za Joachima Ocieskiego i wniosła w posagu trzecią część Mielca, 8 okolicznych wsi oraz majątek rzochowsko-rzemieński.
1589-1592 Joachim Ocieski dowodził rotą husarską w wojsku kwarcianym i brał udział w obronie Rusi przed najazdem Tatarów.
1589 W dokumencie odnotowano pierwszego mieleckiego kotlarza – Stanisława Madejskiego.
Ok. 1590 Wójtem mieleckim był Wojciech Aptekarz vel Albert Pharmacopola.
Koniec XVI w.(?) Na niewielkim piaszczystym pagórku przy drodze z Mielca do Cyranki powstał cmentarz żydowski.
1590 W Rzochowie zbudowano drewniany kościół szpitalny.
Ok. 1590 Proboszczem parafii rzochowskiej został ks. Józef Piotrowski i pełnił tę funkcję do 1594 r.
8 IV 1591 W Uściu zmarła Elżbieta Mielecka (z Radziwiłłów) – żona Mikołaja Mieleckiego, w ostatnich latach życia dobrodziejka wielu świątyń katolickich. Pochowana została w podziemiach kościoła św. Mateusza w Mielcu.
1592 Zmarł książę Symeon (Siemion) Olelkowicz Słucki – mąż Zofii z Mieleckich.
1592 Katarzyna, córka Mikołaja Mieleckiego (hetmana), wyszła za mąż za Jana Ostroroga – podczaszego koronnego.
1593 Po śmierci opata Andrzeja Brzechwy – władzę w klasztorze w Tyńcu przejął Mikołaj (II) Mielecki. Ocenia się, że czas sprawowania funkcji opata przez Mieleckiego stanowił apogeum świetności klasztoru.
1593(?) Zofia z Mieleckich, wdowa po S. Słuckim, wyszła za mąż za Jana Karola Chodkiewicza i wniosła w posagu część mieleckich dóbr, w tym trzecią część Mielca.
1594 Hieronim Mielecki pomógł zbrojnie hetmanowi Janowi Zamojskiemu skutecznie zastawić drogę Tatarom, którzy zrezygnowali z przejścia przez ziemie polskie.
1594 Proboszczem parafii w Rzochowie został ks. Albert Silicki i pełnił tę funkcję do 1596 r.
1595 Wójtem w Rzochowie był Jakub Zdeb.
1595 Księżna słucka Zofia Mielecka uposażyła probostwo mieleckie.
Ok. 1595 Kardynał krakowski Jerzy Radziwiłł utworzył dekanat mielecki.
12 V 1596 Zmarł Hieronim Mielecki – współwłaściciel Mielca, a spadek po nim otrzymała córka Anna.
1596 Proboszczem parafii św. Mateusza został ks. Jakub Ołtarzowski.
1599 Joachim i Anna Ociescy odbyli podróż do Włoch.
1599 W księdze wójtowsko-ławniczej wymieniono Ambrożego – pierwszego znanego z imienia mieleckiego kotlarza.
ok. 1600 Zmarła Zofia Tarnowska (z Mieleckich), żona Stanisława Tarnowskiego, zarządzająca po jego śmierci kluczem rzochowskim. Po niej dobra rzochowskie otrzymała córka jej brata Hieronima – Anna z Mieleckich Ocieska, a później Ratowska.

XVII wiek

pocz. XVII w. Powstały cechy: płócienników, sukienniczy i szewski w Mielcu.
1602 Wiele ofiar spowodowała epidemia dżumy w Mielcu.
1602 Wylała rzeka Wisłoka.
1603 Proboszczem parafii rzymskokatolickiej w Rzochowie został Jan z Wielopola.
1603 Dokument wspomina o Sebastianie Budce – wójcie w Rzochowie.
1603 Zmarła Jadwiga z Kormanic – żona Hieronima Mieleckiego – kasztelana sandomierskiego i współwłaściciela Mielca.
ok. 1603 Proboszczem parafii rzochowskiej był ks. Jakub Niećko.
29 VI 1604 W Łapczycy zmarł Mikołaj (II) Mielecki – opat tyniecki, wielce zasłużony dla
klasztoru tynieckiego.
1604 Spłonął drewniany kościół parafialny św. Mateusza. Prawdopodobnie zachowała się murowana kaplica św. Anny (mauzoleum Mieleckich) – zbudowana po 1595 r. Z inicjatywy proboszcza ks. Jakuba Ołtarzowskiego jeszcze w tym samym roku rozpoczęto budowę kościoła św. Mateusza.
27 IX 1605 Jan Karol Chodkiewicz odniósł świetne zwycięstwo nad wojskami szwedzkimi (kilkakrotnie większymi) w bitwie pod Kircholmem. Prawdopodobnie wzięli w niej udział żołnierze wywodzący się z mieleckich dóbr Chodkiewicza i posiadający bogate doświadczenia wojenne z czasów służby w wojsku hetmana Mikołaja Mieleckiego.
1606 Joachim Ocieski (współwłaściciel Mielca) uczestniczył w zjeździe szlachty pod Lublinem i pełnił obowiązki marszałka Trybunału Koronnego.
1608-1610 Rozbudowano drewniany kościół parafialny św. Mateusza i odremontowano murowana kaplicę św. Anny. Kolatorami kościoła byli współwłaściciele Mielca: Jan Karol Chodkiewicz, Joachin Ocieski i Marcin Mielecki.
1607 Wójtem w Mielcu był Jan Czapnik, a burmistrzem Mikołaj Wolski.
1608 Mikołaj Wolski został wójtem w Mielcu.
1608-1611 Jan Karol Chodkiewicz sprzedał Janowi Zbigniewowi Ossolińskiemu trzecią część Mielca i dobra mieleckie stanowiące posag żony (Zofii z Mieleckich) za 130 tys. złotych polskich.
1608-1613 Utworzono cech zbiorowy i nadano mu statut.
1611 Mielec otrzymał potwierdzenie targów cotygodniowych we wtorki oraz trzech jarmarków w ciągu roku.
1611 Wylała rzeka Wisłoka.
1613-1649 Ożywiony handel z Krakowem prowadził kupiec Sebastian Pastrzygowicz (Fastrzygowicz?).
1615? Pochodzący z mieleckiej rodziny mieszczańskiej Szymon Zędzianowski uzyskał w Akademii Krakowskiej magisterium sztuk wyzwolonych i doktorat z filozofii.
1616 Anna Ratowska (z domu Mielecka, córka Hieronima) sprzedała trzecią część Mielca i przypisane jej okoliczne wsie Janowi Zbigniewowi Ossolińskiemu, a klucz rzochowsko-rzemieński – Stanisławowi Lubomirskiemu.
1617 Marcin z Mielca został mianowany prepozytem kapeli rorantystów na Wawelu. Funkcję tę pełnił do 1628 r., po czym w nieznanych okolicznościach znikł z życia publicznego.
4 VIII 1617 Za zasługi dla rodziny Ossolińskich szlachcic włoskiego pochodzenia Ferdynand Dziurdziani (starosta w Nowym Korczynie) otrzymał dworek i „rolę aptekarzowską” w Mielcu.
1618 (1619) Zmarła Zofia z Mieleckich Chodkiewiczowa. Pochowano ją w dobrach Chodkiewiczów w Kretyndze.
1618 Proboszczem parafii mieleckiej został ks. Jan Łada Skrzyński. (Nie wiadomo, ile lat pełnił tę funkcję.)
ok. 1618 Proboszczem parafii rzochowskiej został ks. Samuel Kozorowski. Pełnił tę funkcję do 1644 r.
1619 Burmistrzem Mielca był Wojciech Rojek.
18-20 IX 1620 W bitwie pod Cecorą brał udział Mikołaj (III) Mielecki.
1620(?) J. Z. Ossoliński przekazał 2/3 Mielca i okolicznego majątku synowi Maksymilianowi.
2 IX – 9 X 1621 W obronie Chocimia przed inwazją turecką uczestniczył Mikołaj (III) Mielecki.
24 IX 1621 W obozie wojsk Rzeczpospolitej pod Chocimiem zmarł hetman Jan Karol Chodkiewicz.
1623 Zmarł Jan Zbigniew Ossoliński – właściciel 2/3 Mielca i dóbr mieleckich w latach 1611-1615.
1623? Anna z Mieleckich (córka Hieronima) wyszła za mąż za Stanisława Derszniaka.
1625 Wójtem w Rzochowie był Jan Kozłowski.
1626 Bractwo Świętej Anny w Mielcu otrzymało prebendę i kapelana. Fundatorem prebendy był Joannes Godzisovius, mansjonarz, wikariusz parafii św. Mateusza.
1627-1629 Wójtem w Rzochowie był Marcin Ciepło.
1631 W Rzochowie zamieszkał pierwszy Żyd.
1631-1632 W Rzochowie wójtem był Wojciech Budka.
27 IX – 15 XI 1632 W zjeździe elekcyjnym, który wybrał Władysława Wazę królem Rzeczpospolitej Obojga Narodów, elektorem z województwa sandomierskiego był Jan (VI) Mielecki, a elektorem z województwa ruskiego – Marcin (I) Mielecki.
1638 Biskup Tadeusz Oborski konsekrował kościół szpitalny w Rzochowie.
6 VIII 1640 Zmarł Mikołaj (III) Mielecki. Pochowany został u OO. Franciszkanów w Krakowie.
1641 Ks. Radostka przestał pełnić funkcję proboszcza mieleckiej parafii.
1641 W dokumencie wymieniono mieleckiego miecznika Augustyna.
24 II 1645 Zmarł Krzysztof Ossoliński (l. 58) – wielokrotny poseł z woj. sandomierskiego, wojewoda sandomierski, właściciel 2/3 Mielca i dóbr mieleckich w latach 1615-1619.
6 X – 20 XI 1648 W zjeździe elekcyjnym, który wybrał Jana Kazimierza królem Rzeczpospolitej, jednym z elektorów z województwa sandomierskiego był Marcin (I) Mielecki.
1649 Zmarł Stanisław Lubomirski (l. 66) – właściciel dóbr rzochowsko-rzemieńskich, wojewoda krakowski i ruski, starosta krakowski i kilku innych miast, w 1621 r. dowódca, po śmierci Jana Karola Chodkiewicza, wojsk polskich i litewskich pod Chocimiem. Spadek rzochowsko-rzemieński otrzymał po nim syn Aleksander Michał.
1650 Zmarł Marcin Mielecki, właściciel trzeciej części Mielca i majątku mieleckiego. Spadek po nim otrzymał syn Jan (VII).
IX 1651 W Warszawie zmarł Marcin Mielczewski (wcześniej Marcin z Mielca?) – wybitny kompozytor muzyki barokowej. Jego utwory grywano w różnych krajach europejskich.
1652 Proboszczem parafii mieleckiej został mianowany ks. Wojciech Karol Waśniowski. Pełnił tę funkcję do 1681 r.
1652-1653 Długotrwała epidemia dżumy w Mielcu spowodowała wiele ofiar.
I 1655 Zmarł Maksymilian (I) Ossoliński – wielokrotny poseł z woj. sandomierskiego, podskarbi nadworny koronny, właściciel 2/3 Mielca i majątku mieleckiego w latach 1619-1655. Spadek po nim otrzymał syn Zbigniew – opat koprzywnicki i sekretarz królewski.
13 XI 1655 W okolicy Mielca wojsko polskie pod dowództwem hetmana wielkiego koronnego Stanisława Rewery Potockiego poddało się Szwedom.
ok. 1655 Burmistrzem Rzochowa był Tomasz Zdebski.
1655 Wojska szwedzkie spaliły Rzochów za opór stawiany przez rzochowian.
ok. 1658 Proboszczem rzochowskim został ks. Walenty Połecki i pełnił tę funkcję do 1704 r.
1661 Ludność Mielca znów poniosła duże ofiary w czasie epidemii dżumy.
1662 Liczba ludności Mielca spadła do 458.
1663 Burmistrzem Mielca był Kilian Piechowicz, a wójtem Albert Brozinowicz..
31 VII/1 VIII 1665 – W czasie pościgu za rokoszańskim wojskiem Jerzego Lubomirskiego na nocleg w Mielcu zatrzymało się wojsko królewskie dowodzone przez hetmana wielkiego koronnego Jana Sobieskiego, który nocował u Marcina Mieleckiego – właściciela trzeciej części miasta.
9 XII 1665 Powstało Bractwo Różańcowe – mieszczańskie stowarzyszenie katolickie.
2 V – 6 VII 1669 W czasie elekcji Michała Korybuta Wiśniowieckiego na króla Rzeczpospolitej Obojga Narodów jednym z elektorów z województwa sieradzkiego był Marcin (III) Mielecki.
1669 Rzochów ucierpiał na skutek wylewu rzeki Wisłoki.
1675? Zmarł Zbigniew Ossoliński – opat koprzywnicki. 2/3 Mielca i dóbr mieleckich otrzymał po nim Maksymilian Hieronim – drugi syn Maksymiliana Ossolińskiego.
1676 (1677?) Zmarł Aleksander Michał Lubomirski (l. 62) – właściciel m.in. dóbr rzochowsko-rzemieńskich, koniuszy koronny, wojewoda krakowski i starosta sandomierski, poseł i senator. Spadek rzochowsko-rzemieński otrzymał po nim Józef Karol.
1678-1721? Z fundacji Ossolińskich wybudowano murowany kościół św. Mateusza, który przetrwał do naszych czasów.
1681 (1683?) Proboszczem parafii św. Mateusza w Mielcu został ks. Konstanty z Koniecpola Przedbórz. Sprawował tę funkcję do 1695 r.
1685 Wylała rzeka Wisłoka.
1689? Zmarł Maksymilian Hieronim Ossoliński – właściciel 2/3 Mielca i dóbr mieleckich, a majątek ten przejął Michał Sieciech Ossoliński – trzeci syn Maksymiliana.
ok. 1691 Burmistrzem Rzochowa był Stanisław Kucharczyk.
12 VII 1692 W metrykach zaślubionych Chorzelowa odnotowano Krzysztofa Niemiłowskiego – chirurga miejskiego w Mielcu.
1695 Proboszczem parafii św. Mateusza został ks. Józef Głębocki. Pełnił tę funkcję do 1707 r.
XVII w. Zbudowano kościół Matki Bożej Różańcowej przy zbiegu dróg do Cyranki i Sandomierza.
1699 Wylew rzeki Wisłoki spowodował szkody w Rzochowie.
Koniec XVII w. Ślusarze rzochowscy realizowali zamówienia dla pałacu królewskiego w Wilanowie i Lublina.

XVIII wiek

VII-VIII 1702 W czasie wojny domowej miasto zostało spustoszone przez wojska polskie i szwedzkie pod dowództwem generała Magnusa Stenbocka.
15 V – 27 VI 1697 W zjeździe elekcyjnym, który wybrał Augusta II Wettyna królem Rzeczpospolitej, uczestniczył Marcin (III) Mielecki jako jeden z elektorów delegowanych z województwa krakowskiego.
1702 lub 1703 Zmarł Józef Karol Lubomirski (l. 64) – właściciel m.in. majątku rzochowsko-rzemieńskiego, koniuszy koronny, marszałek nadworny, marszałek wielki koronny i starosta sandomierski. Spadek rzochowsko-rzemieński po nim otrzymała córka – Józefa Maria.
ok. 1703 Zmarł Marcin (III) Mielecki, starosta brzeźnicki, właściciel trzeciej części Mielca i dóbr mieleckich. Starostwo brzeźnickie oraz 1/3 Mielca majątku mieleckiego odziedziczył jego brat Rafał.
ok. 1704 Proboszczem parafii rzochowskiej został ks. Jakub Dziekanowicz i pełnił tę funkcję do 1707 r.
1705-1711 Burmistrzem i wójtem Mielca był Kazimierz Polak vel Rynnowic.
1705-1714 Ludność Mielca poniosła duże straty w czasie długotrwałej epidemii dżumy.
1707 Proboszczem parafii św. Mateusza mianowano ks. Sebastiana Głębockiego. Pełnił tę funkcję do 1733 r.
ok. 1707 Proboszczem parafii w Rzochowie został ks. Hiacenty Łabęcki i pełnił tę funkcję do 1740 r.
1708 Wójtem w Rzochowie był Marcin Dyborowicz.
ok. 1708 Burmistrzem Rzochowa był Wawrzyniec Snopkiewicz.
1710 Józefa Maria Lubomirska wyszła za mąż za księcia Jana Sanguszkę i wniosła w posagu m.in. majątek rzochowsko-rzemieński.
1710-1711 „Powietrze morowe” znów pochłonęło wiele ofiar.
1715 Pożar zniszczył część zabudowy Mielca.
ok. 1715 Starosta brzeźnicki Rafał Mielecki zastawił trzecią część Mielca i majątku mieleckiego za długi Stanisławowi Morsztynowi – wojewodzie sandomierskiemu.
1715 Proboszcz parafii św. Mateusza ks. Sebastian Głębocki pożyczył mieleckim Żydom 300 złotych polskich na budowę bóżnicy.
1717/1718 Właścicielem 2/3 Mielca i majątku mieleckiego został Jerzy Zbigniew Ossoliński – kasztelan połaniecki.
1717-1743 Burmistrzem i wójtem Mielca był Łukasz Brożonowicz.
1717 Wylała rzeka Wisłoka.
1719 Zmarł Stanisław Morsztyn – kasztelan czerski, wojewoda mazowiecki i sandomierski, posiadacz wielu nieruchomości oraz m.in. zastawu w postaci trzeciej części miasta Mielca i majątku mieleckiego. Wspomniany zastaw przejęła żona – Konstancja.
1719 Współwłaściciel Mielca Jerzy Zbigniew Ossoliński nakazał traktowanie Żydów na równi z chrześcijańskimi mieszkańcami miasta i obu nacjom zalecił wzajemną tolerancję.
ok. 1720 Zbudowano drewnianą bożnicę.
1721? Zakończono budowę kościoła murowanego św. Mateusza fundowanego przez właściciela dwóch części Mielca i majątku mieleckiego – Jerzego Zbigniewa Ossolińskiego.
1721 Kościelny wizytator szkół stwierdził brak działalności szkoły w Mielcu
1721 Wylew rzeki Wisłoki (jeden z większych w historii Mielca) i kolejny pożar wyrządziły wielkie szkody.
1721 W celu odbudowy miasta Mielca jego współwłaściciele wystarali się u króla Augusta II o przywilej na organizację 3 nowych jarmarków.
1722 Antoni Morsztyn – wojewoda inflancki i starosta czorsztyński – otrzymał trzecią część Mielca i majątku mieleckiego jako zastaw.
1722 Mieleccy sukiennicy podpisali z ekonomem skarbu koronnego Andrzejem Prokopowiczem umowę na wyprodukowanie sukna.
1723 Trzecia część Mielca i majątku mieleckiego Rafała Mieleckiego przeszła na własność Antoniego Morsztyna.
1724 W księdze cechu zbiorowego zapisano obecność w Mielcu pierwszego mistrza grzebieniarstwa.
1725 Właściciel Rzochowa zachęcił do osiedlania się w tym mieście przywilejem zwalniającym nowych mieszkańców z płacenia czynszów przez 6 lat.
1726 Właściciel Rzochowa wystarał się o prawo organizowania w tym mieście 4 jarmarków.
1729 Zmarł Jerzy Zbigniew Ossoliński – kasztelan połaniecki i zawichojski, właściciel 2/3 Mielca w latach 1718-1729. 2/3 Mielca i majątek mielecki przejął Józef Ossoliński – kasztelan czchowski i generał wojsk królewskich.
1735 Zmarł Antoni Morsztyn – właściciel trzeciej części Mielca, którą przejęła wdowa po nim – Helena z Potockich Morsztynowa. .
1736 Na zlecenie Ossolińskich wykonano kamienną figurę św. Jana Nepomucena i ustawiono ją nad brzegiem Wisłoki w pobliżu dawnego zamku Mieleckich.
1739 Kanonik kujawski ks. Wojciech Morsztyn został proboszczem parafii św. Mateusza w Mielcu i pełnił tę funkcję
do 1743 r.
1739-1759? Z fundacji Heleny z Potockich Morsztynowej, właścicielki trzeciej części Mielca, zbudowano kościół Najświętszej Panny Maryi i klasztor trynitarzy na wzgórzu Piasek przy drodze do Sandomierza.
1740 Wójtem miasta Rzochowa był Jan Albert Pezikiewicz.
ok. 1740 Proboszczem rzochowskim został mianowany ks. Jan Zembecki i pełnił tę funkcję do 1758 r.
1750 Zmarł Paweł Karol Sanguszko (l. 70) – właściciel Rzochowa w pierwszej ćwierci XVIII w.
1753 Po rozwiązaniu ordynacji Sanguszków (na skutek długów) – dobra rzochowsko-rzemieńskie otrzymał Józef Lubomirski – podstoli litewski i sprzedał je Józefowi Antoniemu Lasockiemu.
1753 Dobra wojsławskie zakupił Andrzej Wiesiołowski – stolnik i podsędek pilzneński.
1755 Zmarł Józef Lubomirski – właściciel m.in. majątku rzochowsko-rzemieńskiego, podstoli litewski.
1757 Właścicielem 2/3 Mielca i mieleckiego majątku został Michał Ossoliński – kasztelanic czchowski.
ok. 1758 Proboszczem parafii w Rzochowie został ks. Józef Sędzimir. Pełnił tę funkcję do 1770 r.
1762 Zmarła Helena Morsztynowa – właścicielka trzeciej części Mielca.
1762 Biskup H. Wielogłowski konsekrował kościół św. Mateusza.
1763 Trzecią część Mielca po Morsztynach przejęli Małachowscy.
1763 Józef Antoni Lasocki sprzedał Józefowi Stadnickiemu majątek rzemieńsko-rzochowski. Po śmierci Józefa majątek
odziedziczył jego syn – Piotr.
1765 W Mielcu, liczącym blisko 3 tysiące mieszkańców, żyło około 900 Żydów.
ok. 1767 Rozebrano zniszczony kościół Świętej Trójcy. Prawdopodobnie dla upamiętnienia tego miejsca wybudowano kapliczkę, która przetrwała do naszych czasów (stoi przy ul. J. Lelewela).
1768-1770 Wiele ofiar pochłonęła długotrwała epidemia dżumy.
1770-1774 Proboszczem rzochowskim był ks. Stefan Nowakowski.
V 1771 W okolicy Mielca polskie wojsko pod dowództwem Kazimierza Pułaskiego stoczyło zwycięską potyczkę z oddziałem rosyjskim. Nie wiadomo, czy K. Pułaski przebywał w samym Mielcu.